Om kwart voor twaalf gaan de deuren van de taxi open en wordt Bep Muishout met haar ferrari-rode scootmobiel en al netjes op straat geparkeerd. Tijdens de koffie, want een rit van bijna twee uur vraagt vooraf een rustpauze, legt de chauffeur uit dat de vraag naar speciaal vervoer snel stijgt. Het is voor hem dan ook onmogelijk zo’n uur of drie in Dalfsen te wachten om Bep na het rijden van de route weer terug te brengen naar Woerden.

Dat is dan nog maar een van de vele struikelblokken die scootmobilisten tegenkomen. Pakweg 150 kilo scootmobiel vraagt wel om een aangepaste bus. Bep Muishout ’scootmobielt’ al tien jaar, en omdat dit busritje prijzig genoeg is, draait ze er haar hand niet voor om per trein terug te gaan. Nu biedt station Dalfsen helaas geen gehandicaptenvoorziening. Dat betekent dat ze na afloop per taxi naar station Zwolle moet en dat ze morgen moet rekenen op een rustdag, om bij te komen.

Fraai riviertje
Elizabeth Stoit, seniormedewerker marketing en promotie van de regio-VVV Kampen, Zwolle en het Overijssels Vechtdal, begrijpt het dilemma heel goed. „De routes zijn in eerste instantie gerealiseerd na verzoeken van mensen uit de regio, maar we krijgen inderdaad steeds meer vragen vanuit de rest van het land. De aanpassingen zitten in de routes zelf en veel minder in de infrastructuur eromheen. Ik ga zo snel mogelijk contact zoeken met de NS en er mijn best voor doen. Het zou natuurlijk zo moeten zijn dat mensen in Dalfsen of Ommen de trein kunnen in- en uitrijden.”

Vlak bij de VVV van Dalfsen, een lief plaatsje overigens, ligt restaurant De Zeven Deugden. Dat is het startpunt voor een paar routes en het heeft een terras dat uitzicht biedt over de Vecht. We kiezen voor een route van 18 kilometer langs dit fraaie riviertje en lezen om te beginnen de beschrijving verkeerd, zodat we na een minuut of tien op onze wielen terugkeren en het nog eens dunnetjes overdoen. Het ligt niet aan de uitleg, maar aan onze interpretatie en de VVV treft dus geen blaam.

Het weer is fantastisch. „In feite zit ik in een cabrioletje”, zegt Bep. Regen is voor haar doorgaans geen belemmering eropuit te gaan. „Ik heb een speciale voetenzak, die ontdekte ik op de beurs voor gehandicapten. Heel handig.”

Met een gangetje van 17 kilometer glijdt het landschap nou niet in sneltreinvaart aan ons voorbij, waardoor er veel valt te genieten. De Vecht kabbelt mee of verdwijnt even uit zicht. Soms voert het verharde pad door een stukje bos, of over een rustiek weggetje met karakteristieke boerderijtjes. De was wappert aan de lijn, bermen bloeien uitbundig.

Dubbel versleten
Een scootmobiel is een noodzakelijk, maar tegelijk vrij geruisloos vervoermiddel, wat de mogelijkheid biedt om gesprekken te voeren. Bep raadt mensen die de route willen rijden aan om niet alleen te gaan. „Het gebeurt nogal eens dat de accu minder laadvermogen heeft dan men denkt. Dan sta je halverwege stil en heb je weinig aan een laadpunt 3 kilometer verderop.” Het is haar al eens overkomen. „Bovendien is het belangrijk om te weten waar je bent. In een vertrouwde omgeving speelt dat niet, maar ga je zo’n route voor het eerst rijden, dan kun je beter met z’n tweeën zijn.”

Op de geplastificeerde routebeschrijving staan de restaurants met een aangepast toilet of een laadpunt keurig aangegeven en we maken op gezette tijden in ieder geval dankbaar gebruik van het terras. „Je hebt tegenwoordig opvouwbare scootmobiels”, zegt Bep als ze met een paar passen -die ze gelukkig nog kan maken met „haar linker- en rechterpoot”, zoals ze de krukken noemt- de terrasstoel bereikt. „Het is ideaal, die kun je achter in elke auto gooien. Het punt is dat de vering over het algemeen slecht is en dan ben je dubbel versleten na een lange rit. De scootmobiel die ik nu heb is het nieuwste van het nieuwste, met een perfecte vering. De mijne is eigendom van de gemeente Woerden, die hem weer huurt van de fabrikant. Je kunt via de GGD een scootmobiel aanvragen. Sommige mensen kopen er een, dat kan uiteraard ook.”

Elf wachtenden
We doen er op ons gemak en met twee terraspauzes zo’n twee uur over. Je kunt nog een uitstapje maken van een paar kilometer, maar die hadden wij vooraf al gemaakt door verkeerd te rijden, dus gaan we voor de kortste weg. De terugweg is tamelijk eentonig, een lang recht stuk. Maar dat is beter dan andersom, want minder vermoeiend.

Als we om halfvijf weer op het terras van De Zeven Deugden zitten, blijkt dat Bep niet eerder dan om kwart over zeven in Zwolle in de trein gereden kan worden. Ook bellen kost tijd, „er zijn elf wachtenden voor u.” Daarna moet de taxi worden besteld. Voor wie zich nog nooit heeft gerealiseerd hoe het dagelijks leven eruitziet voor scootmobilisten, is het sterk aan te raden een dagje met een van hen uit te gaan. Er gaat een wereld voor je open.

Vechtdal per scootmobiel
Bep Muishout mag wat haar vervoer betreft ervaringsdeskundige heten. „Toen ik pas een scootmobiel had, bleef ik dicht bij huis. Als ik op pad durfde, reed ik uitsluitend door stille straten. Intussen stimuleer ik anderen altijd op pad te gaan. Pas werd ik in de trein aangesproken door een jong meisje. Ze vroeg hoe ik dat deed, per trein reizen. Haar moeder had een scootmobiel en die kwam bijna nooit het huis uit. Vreselijk jammer! Dit jaar ben ik zelfs in Portugal geweest. Reizen kost wel veel tijd en geld omdat je bent aanwezen op speciaal vervoer. Een prijskaartje dat voor veel mensen boven de begroting ligt.”

Een enkele reis Woerden-Dalfsen per taxi blijkt neer te komen op 275 euro. „Reizen per trein moet je leren. Vooraf reserveren, want niet alle stations hebben een gehandicaptenvoorziening. Vroeger waren het er meer, maar NS bezuinigt hierop helaas. Conducteurs werken niet altijd mee, het zijn servicemedewerkers die je via een brug de trein inrijden. Op kleine stations helpen de taxichauffeurs.”

Ondanks dat Bep ’s morgens om tien uur vertrekt en pas ’s avonds laat thuiskomt, geniet ze mateloos van een dagje uit of van dit tochtje langs de Vecht. „Je kunt lekker in de open lucht van het landschap genieten. Vooral het gedeelte langs de rivier is prachtig, er zijn ruim voldoende voorzieningen. Handig dat je hier en daar je scootmobiel kunt opladen, al duurt dat behoorlijk lang. Je kunt dus maar beter zorgen dat je met een opgeladen accu start.”