Als directeur van een basisschool in Rotterdam-Zuid zag hij van nabij het drugsprobleem en de verloedering groeien. Toen eind jaren negentig in zijn woonplaats plannen voor een coffeeshop werden gelanceerd, voorzag Jeelof voor Oud-Beijerland eenzelfde ontwikkeling. „Dan komen er inspraakavonden, want dat hoort natuurlijk zo, maar je proeft dat het besluit allang genomen is. Ik vond geen gehoor en dat stoorde me”, weet Jeelof nog uit die periode.

Voor de onderwijzer bleef toen maar één manier over: letterlijk de stoelpoten onder het establishment uithalen. „Er werden grote handtekeningacties op touw gezet. De respons was enorm, het was gewoon een spontaan volksreferendum. En zo ontstond BINT.

Het werd een breed gezelschap uit alle lagen van de bevolking. Niemand had politieke ervaring, en daar zaten we ineens met z’n achten in de raad. Elke week fractievergadering, praten, praten en nog eens praten. We leerden snel. We waren geen team, maar we werden het wel. Die ontwikkeling, dat zijn mooie ervaringen geweest.”

Het gevecht tegen de coffeeshops werd gewonnen, maar trok privé een flinke wissel. Bedreigingen, intimidaties, alles maakte de familie Jeelof mee. Het argument dat met het sluiten van de coffeeshops er geen zicht meer is op het drugsgebruik, wuift hij weg. „Dat is er nu niet, dat was er toen ook niet.”

Jeelof kan zich nog steeds mateloos opwinden over het Nederlandse beleid. „We maken ons in dit land druk om de geelgerande waterkever, maar kijken lijdzaam toe hoe de jeugd zich vergiftigt. Al die hulpverlening kost handenvol geld. Zou er wel eens onderzocht zijn in hoeverre al die zinloos-geweldincidenten te maken hebben met drugsgebruik?”

De zeven jaar overziende, stelt Jeelof dat de politiek onsamenhangender is geworden, vooral door de komst van het dualisme. „De raad is voortdurend met zichzelf bezig, terwijl de burger juist voor zijn eigen details gehoor wil vinden bij een partij.”

Ook de val van het college, eind vorig jaar, heeft daarmee te maken, vindt Jeelof. „BINT wilde wachten met een besluit over het Afsprakenkader over de Hoeksche Waard, de rest van het college niet. Ze dachten BINT gewoon even aan de zijlijn te kunnen zetten, terwijl we vooraf nog zo gewaarschuwd hadden hoe zwaar dit voor ons woog. We zijn niet serieus genomen. Dat heeft me pijn gedaan.”

De samenwerking met de nieuwe collegepartijen PvdA en VVD bevalt goed. „Dat botst niet meer”, weet Jeelof, „wij zijn een pragmatische partij.”

In dat verband is bijvoorbeeld de soepele ommezwaai door BINT op principiële punten als de zondagopenstelling van de winkels velen in het verkeerde keelgat geschoten. „Wij maken daar geen principieel punt van, maar het heeft wel voor beroering in onze achterban gezorgd. Twaalf zondagen per jaar open mag. Houd er dan niet, zoals in het college met de SGP en het CDA, een verborgen agenda op na om dat te dwarsbomen.”

Trots is Jeelof op z’n mooie dorp met dito voorzieningen. „Eigenlijk is de missie voltooid; ik heb bereikt wat ik wilde. Jeelof zal uiteindelijk een rimpeling in de plaatselijke politiek zijn geweest. Ik hoop herinnerd te worden als iemand die z’n uiterste best heeft gedaan eerlijk en integer te zijn.”