Op een zeker moment moest ik op mijn plaats blijven staan. Er is namelijk een stille code, dat wanneer er een extreme verplaatsing is, andere bewegingen achterwege blijven.

Uit de kamer van de directeur kwam een jonge man met een speciaal pak aan. Zijn handen en voeten waren geboeid. Bij elke stap, die hij deed, moest hij oppassen niet te struikelen. Langzaam sukkelde hij voort, steeds kijkend naar zijn voeten, waar hij ze neerzette. Ik dacht, dit is nu letterlijk: „aan handen en voeten gebonden”, dus geen bewegingsvrijheid.

Hij was tenger, erg jong, en zag er bleek uit. Hij was een grote misdadiger, een gevaarlijk persoon. In zo’n dossier staat dikwijls vermeld: ”is vuurgevaarlijk”. Dat betekent: pas op, gebruikt geweld met wapens. Nu gebonden aan handen en voeten, zo jong al gebonden.

Het is wat, als je niet kunt gaan en staan waar je wilt en als mensen je binden. Toch was hij al eerder gebonden, ook toen hij nog vrij rondliep op straat, gebonden aan slechte vrienden, gebonden aan geld, gebonden aan drugs, en dat alles heeft hem naar het verderf gesleept.

Maar wij zijn vrij - zeggen we. De mens kan gaan en staan waar hij wil. Niet gebonden aan handen en voeten. Zelfs zo’n grote bewegingsvrijheid dat we ons heel snel kunnen verplaatsen: ’s morgens bijvoorbeeld in een vergadering in plaats A, ’s avonds aan de andere kant van het land in plaats B bij een familiebijeenkomst. Heel wat anders dan de mannen -en speciaal die ene man- achter de dikke muur van de gevangenis.

Gebonden
Zijn we werkelijk vrij? Fysieke bewegingsvrijheid hebben we, maar lopen we ook niet tussen een sterke macht, zijn ook wij niet gebonden aan handen en voeten? Achter ons een collega die meer succes heeft: we voelen zijn hete adem in onze nek, we zullen meer moeten presteren; vóór ons de directeur, die alle cijfers van de omzet in de gaten houdt en ons wijst op onze verantwoordelijkheid. Want we moeten toch presteren. Naast ons onze positie, die we hebben opgebouwd, onze verworven bezittingen, ze vragen hun tol. Aan geld en goed gebonden, zo zijn we aan handen en voeten gebonden; als we één stap verkeerd zetten, zullen we struikelen. We moeten de hele dag goed uitkijken.

Soms kun je het zien aan mensen zonder God: geen rust in de wereld, als een voortgedreven wind. Nooit genoeg, steeds meer naar de top van eer om dan gevangen genomen te worden door het eigen succes en zo aan handen en voeten gebonden te zijn.

Vrij
Terwijl ik deze jongen zo zag gaan, zag ik zijn leven in een flits voorbijgaan, maar ook mijn eigen leven. Ben ik ook niet gebonden aan alles van deze wereld? De vraag kwam op mij af: ben ik ook werkelijk vrij, gewassen in het bloed van het Lam, in de ware vrijheid gebracht?

Opeens dacht ik aan die oude vrouw. Ze zat in een bejaardentehuis, was hoog bejaard. Ze had een moeizaam leven achter de rug en werd nu goed verzorgd, maar ze was letterlijk aan handen en voeten gebonden, want ze was blind. Heel weinig bewegingsvrijheid, haar eigen kamer kende ze, maar zodra zij daar buiten kwam, moest ze worden geholpen. Er waren dan mensen naast of voor haar, die haar begeleidden. Ik zag haar in mijn gedachten.

Eens zat ik bij haar bed, waarop ze lag te rusten. Ik vroeg haar hoe het ging, ze antwoordde: „heel goed, gelukkig.” Maar vindt u het dan niet erg dat u blind bent? vroeg ik haar. Ze schudde haar hoofd en zei: „Nee hoor, ik behoef gelukkig niets meer te zien van de wereld.” En terwijl ze deze woorden uitsprak, straalde haar gezicht. Ze wees naar boven, haar ogen hier gesloten, maar ze keek even over de dood heen. Haar uitzicht was daarheen, waar geen inwoner meer zegt „Ik ben ziek” en waar vergeving is van ongerechtigheid.

Wat een bewegingsvrijheid, verlost te zijn van de aarde en een toevoorzicht te hebben op de heerlijkheid hierboven. „Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft.” Hebben wij ook die vrijheid?

H. Bor, evangelist in het Belgische Gent