Op 7 juni ontsnapte een TBS’er van zijn begeleid verlof uit de behandelkliniek Veldzicht. De man, een gewelddadige verkrachter die al vijftien jaar in de TBS zat, nam de benen op station Utrecht toen hij terugkeerde van een bezoek aan zijn moeder in Eindhoven. Het was de zesde keer binnen één jaar dat een TBS’er uit het zich verdween na zijn ontsnapping. Net als na de ontvoering in de zaak-Eibergen, trekt Minister Donner alle verloven in op de desbetreffende kliniek.

Per jaar onttrekken in Nederland negentig TBS’ers zich voor korte of lange duur aan hun verlof, dat is bijna 10 procent van de 700 TBS’ers die per jaar met verlof mogen. Deze ontsnapte TBS’ers zijn verantwoordelijk voor minimaal zes ernstige delicten per jaar. Minimaal, omdat deze TBS’ers ook kunnen zijn betrokken bij zaken die nog steeds niet zijn opgelost.

Handboeien
Als er een gevangene aan een laken uit de Bijlmerbajes hangt, hebben we morgen een spoeddebat in de Tweede Kamer. Maar dat er jaarlijks negentig extreem gevaarlijke psychopaten langer of korter vrij rondlopen, vindt politiek Den Haag blijkbaar heel normaal.

Voor de goede orde, we hebben het hier niet over kruimeldieven: De TBS-populatie bestaat voor een steeds groter deel, zo’n 75 procent volgens het onderzoeksinstituut van het ministerie van Justitie, uit criminelen die zijn veroordeeld voor ernstige gewelds- en zedendelicten. Het zijn geen ’patiënten’, zoals zo vaak eufemistisch wordt gesteld, maar zware misdadigers met een ernstige stoornis.

Redenerend vanuit het motto afrekenen op resultaat kan de politiek uit al deze cijfers maar één conclusie trekken: het TBS-systeem in z’n huidige vorm moet grondig worden aangepast. De samenleving is geen proeftuin of laboratorium om te testen of een TBS’er al toe is aan zijn vrijheid of niet.

Wat moet er dan gebeuren? Allereerst dient het onbegeleid verlof te worden afgeschaft. Driekwart van alle ontvluchtingen vindt immers plaats tijdens het onbegeleid verlof. Een TBS’er met verlof dient continu en altijd in de gaten te worden gehouden en moet worden voorzien van een elektronische enkelband die verbonden is met de satelliet. Zo kan op elk moment worden bekeken waar de TBS’er verblijft.

Ook moet de begeleiding van TBS’ers strakker worden georganiseerd. Wat mij betreft worden begeleiders standaard uitgerust met een wapenstok en handboeien, zodat ze kunnen ingrijpen als het fout dreigt te gaan.

Groot alarm
Ten tweede ben ik voorstander van chemische castratie voor lustmoordenaars en andere seksuele psychopaten. Het extreme gevaar dat van deze groep uitgaat (82 procent valt in herhaling) moet hen voor de keuze stellen: medicatie of nooit meer vrij. Chemische castratie lijkt vergaand, maar wordt al jaren in meerdere Nederlandse klinieken toegepast, maar dan op vrijwillige basis. Nederland zou de staat Californië moeten volgen en seksueel psychopaten moeten dwingen om, in ruil voor vrijheid, hun seksuele lusten door middel van medicatie te onderdrukken.

In de derde plaats moet er onmiddellijk een einde komen aan het bouwen van TBS-klinieken in woonwijken. Zo verrijst middenin een nieuwe woonwijk in Almere een nieuwe TBS-kliniek, onder de naam Flevo Future. Een eerdere plek op een industrieterrein was door de directie van de Flevo Future afgewezen, omdat het imago van TBS gebaat zou zijn bij een plek van de kliniek in een woonwijk. U leest het goed!

Ten vierde dient de ontsnapping van een TBS’er tot onmiddellijke opsporing van de dader te leiden. Waarom heeft Justitie vijf dagen gewacht met het bekendmaken van het signalement van de ontsnapte TBS’er? Bij ontsnapping dient er onverwijld groot alarm geslagen te worden en actief gezocht te worden, met behulp van het publiek.

Oplappen
Met al deze maatregelen kan de politiek het primaat in het TBS-beleid afnemen van technocraten en advocaten die menen tegen elke prijs seksuele psychopaten te kunnen oplappen, terwijl deze categorie psychopaten door buitenlandse wetenschappers al jaren als ongeneeslijk ziek wordt beschouwd. Rechters in het buitenland veroordelen deze categorie misdadigers dan ook vaak tot een levenslange gevangenisstraf.

Die realiteitszin moet ook in het Nederlandse TBS-beleid doordringen. Dat scheelt de maatschappij niet alleen veel geld (een gevangene kost de helft van een TBS’er) maar ook enorm veel risico’s. We moeten onder ogen zien dat een groot aantal gewelddadige psychoten blijvend gevaar oplevert en levenslang uit de maatschappij moet worden gehouden.

De auteur is Tweede-Kamerlid voor de Lijst Pim Fortuyn. In de zomer van 2003 presenteerde hij zijn plan ”TBS op de schop”.