Sinds het begin dit jaar ingevoerde nieuwe betaalsysteem, staan daar nu bedragen op van specialisten die mensen helemaal niet hebben gezien. Dat roept alleen maar vragen op, stelde de minister donderdag in de Tweede Kamer.

Patiënten klagen over torenhoge rekeningen waarin ook kosten staan van bijvoorbeeld een radioloog of een anesthesist die mensen helemaal niet zien. Via hun eigen risico of hun no-claim betalen zij daar zelf aan mee. Volgens Hoogervorst zijn die rekeningen nu eerlijker. Vroeger waren de rekeningen „fantasiebedragen" die niet waren gebaseerd op de werkelijke kostprijzen.

De specialisten die mensen niet hebben gezien zijn onderdeel van de vaste lasten die in het ziekenhuis worden gemaakt en die onderdeel van de prijs uitmaken. Hoogervorst vindt echter wel dat die kosten maar op een andere manier in de rekening moeten worden opgenomen. Zoals het er nu staat roept het alleen maar verwarring op, zei hij.

Volgens het nieuwe financieringssysteem sturen ziekenhuizen rekeningen voor een totale behandeling van diagnose tot nazorg. De prijskaartjes die hier aan hangen heten diagnose behandelcombinaties (DBC’s). Volgens Hoogervorst geven deze dbc’s een beter inzicht in de werkelijke kosten van een ziekenhuisbehandeling. Het was ook zijn bedoeling dat niet alleen directies en specialisten, maar ook patiënten zich daar van bewust worden.

Hij erkende dat wie over de drempel van een ziekenhuis of een polikliniek stapt, al snel door zijn no-claim van 255 euro heen is en niets meer terug krijgt. „Ziekenhuiszorg is nou eenmaal duur. We geven er jaarlijks 15 miljard euro aan uit”.

De rekeningen zijn dit jaar hoger dan particulier verzekerden vorig jaar te horen kregen. Omdat de overheadkosten van het ziekenhuis niet meer alleen zijn omgeslagen op de kosten van een verpleegbed, zoals vroeger gebeurde.

Hoogervorst denkt echter ook dat er fouten gemaakt worden. Hij beloofde uit te zoeken of dat het geval was bij de man die met zijn zoontje bij de spoedeisende hulp kwam om te vragen of de pleister die hij geplakt had op een wond wel voldoende was. De dienstdoend arts keek er naar, gaf aan dat de pleister goed zat. De rekening was 800 euro. De minister vermoedt dat hier iets fout is gegaan. Net als bij de man die voor het afknippen van gips twee keer zoveel moest betalen als voor de behandeling van het gebroken been in het buitenland.

Overigens verschillen de prijzen per ziekenhuis. De minister beloofde op aandringen van de Tweede Kamer te bekijken of ziekenhuizen die prijzen niet beter van te voren al aan de patiënt duidelijk kunnen maken. Verder beloofde de minister dat hij zou proberen het dbc-systeem ook voor de medisch specialisten en ziekenhuisdirecties eenvoudiger te maken. Hij zou daarbij kijken naar de manier waarop in Duitsland wordt gewerkt.