Vervolgens zijn we bezig met taal - geweldig interessant. De talen van de Bosjesmannen zijn nog eens extra interessant door de klikgeluiden die erin voorkomen: in de Naro-taal maarliefst 28!

Verder is het verrijkend om kennis te maken met de bosjesmancultuur. Steeds opnieuw komen we onder de indruk van hun flexibiliteit. Waar we ook van genieten, is dat we zo veel van de wereld zien. We krijgen een bredere blik en kunnen dingen ook gemakkelijker relativeren. De savanne kent een prachtige sterrenhemel. Het mooiste in ons werk is echter dat we mogen meewerken aan de verandering van mensen ten goede.

Moeilijk aan ons werk vinden we dat er zo veel mensen aan aids ten onder gaan. Ook is er veel alcoholisme. We zitten ver van onze familie en vrienden van vroeger. Gezellig winkelen kunnen we niet en het is soms erg warm. Voorzieningen, zoals een goed ziekenhuis, zijn ver weg.

Maar het moeilijkste om te zien, is dat het geloof de mensen zo weinig raakt. Ze gaan wel naar de kerk, maar als er een probleem is, gaan ze naar genezingsdansers. Het geloof wordt aanvaard als iets dat er bij hoort. Het raakt hun hart niet werkelijk, zo lijkt het vaak.

Toch zijn er mensen die veranderd zijn en worden. Mensen die niet meer doen wat hun begeerten hun ingeven. Ook wordt een stuk apathie doorbroken. Zeker als we zulke lichtpuntjes zien, is het door alles heen toch een voorrecht om dit werk te mogen doen en een instrument in Gods handen te zijn.

Dit is het derde deel in een serie. In de week voorafgaand aan het pinksterfeest berichten zendingsarbeiders vanuit verschillende delen van de wereld over hun werk. In dit deel kwamen Hessel en Coby Visser aan het woord. Zij zijn in 1991 uitgezonden vanuit de Christelijke Gereformeerde Kerken om bijbelvertaalwerk te doen in Botswana, onder de Naro bosjesmensen.