Teleurstelling. Daarmee is misschien wel het best het gevoel getypeerd dat achterblijft na het besluit van de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap om de samenwerking met het Van Lodensteincollege te beëindigen. De twee werkten al enige tijd aan de stichting van een reformatorische school voor voortgezet onderwijs in Barneveld.Met een vestiging in die plaats wilden de schoolbesturen de reisafstand voor leerlingen bekorten. Dat verlaagt niet alleen de vaak forse vervoerskosten voor de ouders, maar vergroot ook de betrokkenheid van de gezinnen bij de school.

Het voorbereidingstraject voor de nieuwe school verliep bepaald niet makkelijk. Diverse malen moesten de twee besturen teleurstellingen incasseren omdat regionale overheden barrières opwierpen.

Eind oktober vorig jaar gaf de gemeenteraad van het Veluwse dorp groen licht en konden de besturen aan de slag met de praktische voorbereidingen. De nieuwe school moet per 1 augustus de deuren openen voor de leerlingen uit de regio West-Veluwe.

Nu loopt het schip, inmiddels getooid met de naam Witsiuscollege, in het zicht van de haven zwaar averij op. Het bestuur van de Apeldoornse Fruytier liet eind vorige week weten niet langer verantwoordelijkheid te willen dragen voor ’Barneveld’.

De motivatie voor dit besluit was het bestaan van belangrijke verschillen van inzicht over het onderwijsconcept en over de verantwoordelijkheden binnen de directie.

Dat een dergelijk besluit niet zomaar genomen wordt, zal duidelijk zijn. Ongetwijfeld zal aan beide bestuurstafels de pijn gevoeld worden van de breuk die nu geslagen is. Beide partijen zullen zeker ook punten hebben waarop ze vinden dat de ander is tekortgeschoten. Een deel daarvan onttrekt zich aan de waarneming van het publiek. Terecht. Want veel gekrakeel sticht niet.

Feit is dat het bestuur van de Fruytier constateert dat er een „groot verschil van inzicht” bestaat ten aanzien van de gewenste onderwijscultuur.

Dat probleem is niet uniek. Veel integraties van afdelingen en fusies van bedrijven en instellingen lopen stuk op cultuurverschillen. Bestuurlijk en organisatorisch kan -zeker op papier- de toekomstige samenwerking prima in orde zijn. Als het om de uitwerking gaat, blijkt het echter vaak uiterst moeilijk om uit twee bestaande eenheden één nieuwe te formeren waarin mensen zich thuis voelen. Juist daarom is vooraf indringend gesprek met alle betrokkenen over dit onderwerp essentieel.

Blijft natuurlijk dat het beëindigen van de samenwerking een diep ingrijpend besluit is, dat ook in hoge mate betreurd moet worden. Terwijl er volstrekte eenstemmigheid bestaat over de uitgangspunten en grondslag van het onderwijs, knapt een samenwerking af op verschil in cultuur en op meningsverschillen over directionele verantwoordelijkheden.

Dat is ronduit teleurstellend en zelfs beschamend. Teleurstellend omdat deze zaak slecht is voor het imago van het reformatorisch onderwijs binnen en buiten de gereformeerde gezindte.

Beschamend omdat hiermee niet alleen de naam van beide scholen beschadigd wordt, maar ook van de kerk en van de Koning van de kerk. Gemakkelijk kan weer met de vinger gewezen worden naar christenen die vooral ruzie met elkaar maken.

Juist in een tijd waarin de reformatorische scholen in gezamenlijkheid pal moeten staan voor het onderwijs dat is gefundeerd op Bijbel en belijdenis, komt een dergelijk verschil van inzicht naar buiten. Dat is schadelijk en vermindert de slagkracht van deze denominatie binnen het onderwijslandschap.

Het is daarom alleszins het overwegen waard om -eventueel met behulp van een groep wijze mensen- alsnog te pogen de breuk te lijmen.