Wie in het leven voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten, neemt wel risico’s.Dat weten inmiddels de reizigers die met toestellen van enkele kleine buitenlandse vliegmaatschappijen het luchtruim kozen. Deze luchtvaartmaatschappijen beloven de toeristen voor een habbekrats naar de stranden van Turkije of Thailand te brengen. Maar vraag niet hoe.

Dat de papieren niet in orde zijn, is op zich al een veeg teken, al merkt de reiziger daar weinig van. Technische mankementen zijn veel ernstiger.

Haperende motoren tijdens de vlucht kunnen desastreuze gevolgen hebben. Dat stoelen niet vastgeklonken staan of zelfs instorten, is niet alleen oncomfortabel voor de passagier, maar kan mensen bij de start en landing ernstig letsel bezorgen.

Kortom, de wielen van dergelijke toestellen zouden niet los mogen komen van de grond. Het is daarom niet meer dan terecht dat de Inspectie Verkeer en Waterstaat streng gaat controleren op de vliegwaardigheid van toestellen die eigendom zijn van kleine prijs- vechters als Onun Air, Fly Air en Phuket Air.

Wanneer de veiligheid van de reizigers werkelijk gevaar dreigt te lopen, is het opleggen van vliegverboden de enige optie.

Tegelijk ontslaat dit de reiziger niet van zijn eigen verantwoordelijkheid. Elke reisgids raadt toeristen aan zich voor hun tocht goed te oriënteren. Daar valt ook het inwinnen van informatie over de touroperator en de vliegmaatschappij onder. Te vaak nemen toeristen aan dat het op dit punt wel goed zit. Zij vertrouwen bijna blindelings op de luchtvaartmaatschappij die er zelf alle belang bij heeft dat het toestel weer veilig aan de grond komt.

Zeker wanneer luchtvaartondernemingen elkaar onderling beconcurreren met het aanbieden van stuntprijzen, dient de reiziger zich de vraag te stellen wat de kwaliteit is van het aangeboden product. En die informatie moet meer zijn dan de vraag of men onderweg wel of niet een drankje krijgt aangeboden. Dat prijzen lager liggen omdat de reiziger tijdens de trip droogstaat, is in meerdere opzichten voordelig. Overmatig drankgebruik is een van de grootste oorzaken van overlast tijdens vliegreizen.

Maar dat een lagere prijs hogere veiligheidsrisico’s betekent, is niet verantwoord. Wanneer een maatschappij belooft voor 25 euro per passagier naar Ankara te vliegen, moet elk weldenkend mens zich direct realiseren dat dergelijke afbraakprijzen onvoldoende zijn om goed technisch onderhoud aan de toestellen te financieren. Veiligheid heeft terdege ook haar prijs.

Wanneer de passagier inschat dat juist op het punt van veiligheid onverantwoorde risico’s worden genomen of onvoldoende garanties geboden, moet hij naar een andere vliegmaatschappij kunnen overstappen.

Belangrijke voorwaarde daarvoor is wel dat de reiziger bij boeking direct kan zien wie hem zal vervoeren. Helaas duurt het nog meer dan een jaar voordat dat mogelijk is.

Gelet op het feit dat geregeld maatschappijen met een bedenkelijke reputatie zich op de reizigersmarkt presenteren, zou snellere invoering van dat recht op informatie dringend gewenst zijn.