Nog geen maand geleden haalde hij tijdens een bezoek van Chirac aan Poitiers, zijn stad, fel uit naar zijn voorganger Jospin, toen nog in functie. Raffarin beschuldigde hem van sektarisme en starheid.

In 1994 verliet de liberaal Raffarin vlak voor de verkiezingen het kamp van Chiracs toenmalige tegenstander uit eigen kamp Edouard Balladur. In 1995 schaarde hij zich achter Chirac. Dat leverde hem bij diens overwinning als president in 1995 een post in het kabinet op als minister voor het Midden- en Kleinbedrijf.

De man staat niet bekend als iemand die de confrontatie zoekt, ook niet met het Front National. Hij heeft sterke wortels in zijn geboortegrond en -stad, de Vienne en Poitiers, die hij nog steeds vertegenwoordigt in de Franse Senaat. Raffarin heeft enkele werken op zijn naam over meer toegankelijkheid voor de Franse provincie in het toch erg in Parijs gecentraliseerde ambtelijke en politieke leven.

Bij de middenstand en op het platteland ligt hij goed en dat kan Chirac van pas komen om bij de komende algemene verkiezingen een deel van extreem rechts naar zich toe te trekken in de hoop op een centrumrechtse meerderheid in de nieuwe Kamer. Dat kan door aangekondigde maatregelen van verlaging van sociale lasten en van de BTW, met name in de horeca, van 19,6 naar 5,5 procent. Eenderde van de ondernemers in het midden- en kleinbedrijf heeft tijdens de voorbije presidentsverkiezingen voor de extreem rechtse Le Pen gestemd.

Raffarin is geboren in een links nest als zoon van een staatssecretaris onder premier Mendes-France, in de jaren ’50 een van de geestelijke vaders van het Franse socialisme én van president Mitterrand. Hij heeft de hogere handelsschool achter de rug en werkte als manager bij een grote Franse koffiefabrikant (Jacques Vabre), alvorens in 1976 toe te treden tot het kabinet van minister Stoléru van Arbeid.

Uit die tijd ook dateerde zijn waardering voor de toenmalige ultraliberale minister van Binnenlandse Zaken, Michel Poniatowski, gehaat door vakbonden en studenten. Hetzelfde geldt voor zijn vriendschap met Charles Millon, zijn liberale collega van Defensie in het kabinet-Juppé, die in 1998 een gooi deed naar het voorzitterschap van de regionale raad van de Rhône-Alpes met hulp van het Front National. Dat kostte hem de kop.

Uit dezelfde tijd dateert een fel bekritiseerd interview van Raffarin in Minute, het grootste en oudste extreem rechtse weekblad van Frankrijk. Teruggefloten verklaarde Raffarin toen geschrokken en wat onnozel niet te hebben geweten dat het weekblad banden had met het Front National.