Caravans op de operatietafel
Stijgende temperaturen doen het bloed van caravanbezitters sneller stromen. De fanatieksten hebben hun sleurhut al uitgeprobeerd en de grote massa zal hem binnenkort uit de stalling halen. Belangrijk is het huis op wielen voor vertrek goed na te kijken en de besturing van auto met aanhangsel even te oefenen. Een caravancontrole en een rijvaardigheidstest eind vorige maand in Waddinxveen wezen uit dat zo’n voorbereiding veel problemen voorkomt.
Drukker Jan Wolters uit Waddinxveen bezit sinds vorig jaar een Hobby 350 Classic uit 1991. Gekocht van een particulier, op basis van vertrouwen en zonder keuring vooraf. De sleurhut heeft sindsdien al heel wat weekjes campinggras onder de wielen gehad. Vorig jaar stond hij onder meer op een boerencamping in Zuid-Holland en in maart dit jaar op Het Grote Bos in Doorn. De Hobby doorstond de bewoning en de reis die keren prima.
Toch doet Wolters graag mee aan de actie van 3VO, verkeersschool Tricom en verkeerspolitie Midden-Holland om caravans gratis te controleren en rijvaardigheden te testen. „Veiligheid voor alles.” Op een zonnige zaterdag in april haalt hij hem uit de stalling en zet hij koers richting kampeerwinkel CampoWorld in Waddinxveen. Vrij ruig neemt hij de drempels in de Plasweg, de Hobby slaagt glansrijk voor die eerste test.
Droogtescheurtjes
Even later staat de caravan op de brug in een loods op het CampoWorld-terrein. „Mag ik uw papieren?” vraagt C. D. Terlouw van de verkeerspolitie Hollands-Midden. „Ik ben ze kwijt”, bekent Wolters. Geen nood, een pc en een databank van de Rijksdienst voor het Wegverkeer toveren in no time de vereiste gegevens tevoorschijn.
Terlouw controleert onder meer of de Fiat Multipla van Wolters de Hobby wel mag trekken. Het blijkt geen probleem: de auto mag ruim 1300 kilo trekken en de caravan heeft een massa van nog geen 800 kilo. Terlouw: „Bij reguliere controles komen we vaak situaties tegen dat een caravan veel te zwaar is voor de wagen.”
C. Heemskerk van de Verkeersongevallendienst checkt ondertussen de kentekenplaat en het chassisnummer. „Aan de hand van die gegevens kan ik nagaan of het een legaal aangekochte caravan betreft. Er was vanochtend één caravan waarbij het chassisnummer op een verkeerde plek zat. Het zou kunnen dat die gestolen was.” De Hobby van Wolters blijkt op dat punt oké.
Met een zaklamp loopt Terlouw onder het chassis door. Hij beschijnt de banden van alle kanten om te zien of ze in orde zijn. „Volgens de gegevens op het rubber stammen ze uit 1998. Ze zien er nog goed uit. Hier en daar wat kleine droogtescheurtjes, maar nergens zie ik canvas schemeren.” Wolters: „Zo ver wilde ik het ook niet laten komen.” Ook de spanning is op peil. Terlouw: „Harde banden zijn erg belangrijk voor de stabiliteit. Bij zware belading mag er best wat lucht in.”
Dat gebreken aan een band lang niet altijd voor een leek zichtbaar zijn, bewijst een exemplaar in de hoek van de loods. Heemskerk: „Het profiel en het draagvermogen zijn in orde en het bouwjaar is 2002. Toch hebben we deze band afgekeurd. Kijk maar eens goed. Het rubber is losgeraakt van het karkas. Dat betekent een vergroot risico op een klapband.”
Gasslang
De aanhechting van het onderstel aan de carrosserie ziet er eveneens goed uit. Terlouw: „Geen van de lasnaden is gescheurd. Alleen het meest linkse van de drie bevestigingspunten is iets verzakt, wellicht dat de vering niet helemaal deugt. Wordt dat erger, dan komt de stabiliteit van de caravan in gevaar. Op dit moment is er niets aan de hand.”
Eerder die dag scoorde een Kip een stuk slechter op dit onderdeel. „Zijn carrosserie stond bijna los op het chassis. Als hij iets te hard over een drempel had gereden, was het bovendeel zo op de straat geklapt”, aldus Terlouw. Het is volgens hem lastig te zeggen hoe het mankement is ontstaan. „Misschien heeft de eigenaar in het verleden te hard gereden of zijn caravan te zwaar beladen. Het zou kunnen dat hij een stoeprand heeft geraakt.”
Uit de inspectie van het remsysteem blijkt dat er te veel speling in de rembus zit. Een scheutje olie lost het euvel op. „De Hobby is voorzien van een antislingerbeveiliging”, wijst Terlouw aan. „Het gaat om een soort blokjes op de trekhaak die gaan knerpen en die slingerbewegingen voorkomen”, vertelt de inspecteur. „Als hij wil, gaat hij toch”, meent Wolters. „Dat is waar”, geeft Terlouw toe.
Het grootste mankement van Wolters’ caravan schuilt in de slang van de gasfles. Die lekt een beetje. Misschien doordat hij wel erg strak is aangedraaid. Wolters belooft hem snel te vervangen. „Hoe zit het eigenlijk met het mistachterlicht?” wil de Hobby-eigenaar nog weten. Terlouw: „Alle aanhangers en caravans van 750 kilo en meer die na 1997 zijn gebouwd, moeten zo’n lamp hebben. Het probleem is dat het zevenpolige elektriciteitssysteem van de meeste Nederlandse auto’s niet genoeg ruimte biedt. Vandaar dat veel mensen aan het een en ander moeten sleutelen om hun mistachterlicht te laten branden. Wat dat betreft is het dertienpolige systeem in andere landen handiger.” Overigens gaat de politie pas vanaf juli 2006 caravanbezitters met een ondeugdelijk mistachterlicht beboeten.
Stapvoets rijden
De caravan van Wolters scoort dus over het algemeen prima, maar hoe zit het met de rijvaardigheid van zijn eigenaar? De drukker mag zijn kunsten vertonen op een parcours op het parkeerterrein van CampoWorld. Een instructeur van rijschool Tricom legt de oefening uit. „Het is simpel. Rijd achteruit, volg de bocht die de pylonen maken en stop vlak bij de stoeprand. En denk eraan: stuur tegengesteld aan wat je gewend bent. Gaat de caravan te veel naar links, stuur dan ook naar links.”
Voordat Wolters van start gaat, controleert de instructeur of het steunwieltje van de Hobby vrij kan draaien. Hij geeft het een duwtje naar rechts. „Zodoende rijdt de caravan bij een eventuele loskoppeling de berm in.” Dan geeft hij het startsein. „Je gaat veel te hard. Rijd stapvoets, dan houd je overzicht”, klinkt het al na enkele seconden. Bij de eerste pyloon in de bocht mag Wolters insturen. De Hobby gaat wel heel scherp de hoek om. „Pas op die achterkant! Zo houd je maar een kwart caravan over”, schreeuwt de instructeur. Dat Wolters per ongeluk precies de verkeerde kant op stuurt, maakt het er allemaal niet veel beter op.
Aan het eind van controle en rijvaardigheidstest kijkt Wolters tevreden terug. „Ik vind het een prettig idee dat ik mijn Hobby heb laten keuren. Als er iets zou gebeuren terwijl je zelf steken hebt laten vallen, zou je dat jezelf altijd blijven verwijten. En wat die rijvaardigheidstest betreft, ik heb mijn caravan onlangs nog achteruit op een campingplek gezet. Ging prima. Ik reed nu gewoon veel te hard.”
Meer informatie over caravankeuringen is verkrijgbaar bij de lokale afdelingen van 3VO. Adressen en telefoonnummers zijn te vinden op www.3vo.nl.