De 44–jarige marinier loste op 27 december 2003 twee waarschuwingsschoten af in de richting van een groep opdringerige Irakezen die mogelijk een container wilden plunderen. Een van de schoten zou een 32–jarige Irakees hebben geraakt, waardoor de man later aan zijn verwondingen overleed.

Volgens O.’s raadsman, G.J. Knoops, kan het hof niet anders doen dan zijn cliënt vrijspreken, net als de rechtbank dat deed. Het OM is een andere mening toegedaan. Advocaat–generaal J. Wiarda hield het hof voor dat de rechtbank de marinier op verkeerde gronden heeft vrijgesproken. Wiarda stelde dat O. moet worden berecht met als uitgangspunt de Nederlandse dienstvoorschriften zoals die toen golden in Irak en niet zoals de rechtbank heeft gedaan, de internationaal geldende geweldsvoorschriften.

Verder zei de aanklager dat O. bewust risico heeft genomen met het afvuren van waarschuwingsschoten, vooral het tweede, dat O. loste in de grond. Hij hield daarbij geen rekening met een ricochet, het afketsen van een kogel.

Knoops verweet het OM dat het probeert om met de zaak van Eric O. een toetsingsmodel te krijgen over hoe dit soort zaken in de toekomst moet worden afgehandeld. Hij vindt dat het OM zich daarvoor moet wenden tot de wetgevende macht.

Minister Kamp van Defensie liep daar alvast op vooruit voor de militairen die die naar Afghanistan zijn afgereisd om de Amerikanen te helpen bij de jacht op al–Qaeda en Taliban. Hij voegde aan hun missie artikel 71 van het Wetboek van Militair Strafrecht toe, waardoor het begrip ’tijd van oorlog’ van toepassing is. Dat houdt in dat Nederlandse militairen niet vervolgd kunnen worden door het OM bij offensieve gevechtshandelingen, mits ze zich houden aan de geweldsinstructies, de opdracht van hun commandant en het humanitair oorlogsrecht.