Dat was in het verleden wel anders. Met name binnen de Christelijk-Historische Unie (CHU), een van de drie fusiepartners van het CDA, was de verhouding met Rome een precair onderwerp. Tijdens de Nacht van Kersten in 1925 hielp de CHU de SGP-voorman aan een kamermeerderheid voor zijn amendement om het gezantschap bij de paus op te heffen.
Rome (II)

Ook bij een andere affaire, tien jaar later, staken antiroomse sentimenten zichtbaar de kop op. In april 1935 had de uitvaart plaats van de diplomatieke vertegenwoordiger van het Vaticaan in Nederland, de nuntius. Daarbij trad de toenmalige premier, Colijn, op als slippendrager. Dat was een eerbetoon dat in de protestantse wereld van die dagen maar matig werd gewaardeerd. Colijn behoorde tot de Anti-Revolutionaire Partij, die veel minder antipapistisch was dan de CHU, maar lekker lag zijn optreden allerminst.

VU-historicus Herman Langeveld, dé biograaf van Colijn, tekent daarbij aan: „Colijn had als gereformeerd politicus persoonlijk geen problemen met de Rooms-Katholieke Kerk, maar hij had toch rekening te houden met andersdenkenden, zowel binnen als buiten zijn partij. Antiroomse sentimenten leefden heel breed, van de SGP tot de zeer vrijzinnigen. Dat Colijn aanwezig zou zijn bij de begrafenis van een paus, zoals nu de eveneens gereformeerde premier Balkenende, was dan ook volstrekt uitgesloten.”
Voorzitter
Vorige week donderdag smaakte CU-politicus Slob het genoegen het voorzitterschap van de Tweede Kamer te mogen waarnemen. Hij is, mede namens de SGP, lid van het presidium en moest Weisglas vervangen. Het was voor het eerst dat hij de voorzittershamer hanteerde.

Het zag ernaar uit dat zijn optreden tamelijk onopgemerkt voorbij zou gaan want de agenda voor die dag beperkte zich tot een herindeling en een voortgezet commissieoverleg. Daarin kwam echter verandering door een spoeddebat over de inkomenspositie van chronisch zieken en gehandicapten. Dat onderwerp staat borg voor politiek vuurwerk.

Slob hield het hoofd koel en kweet zich uitstekend van zijn taak. Zelfs zijn fractiegenoot Rouvoet ontkwam niet aan zijn vaste hand. Toen die een interruptie begon met een heel betoog, voegde Slob hem vermanend toe: „En wat was nu de vraag?”

JvK
Bedreigd

„Afschuwelijk. Walgelijk. Hier moet een einde aan komen.” Waaraan? Aan de jacht op jonge zeehonden in Canada, als het aan SP-kamerlid Van Velzen ligt. Op uitnodiging van Bont voor Dieren ging ze op bezoek in het jachtgebied.

Daar maakt ze bijzondere dingen mee. Liggend naast een jonge zeehond om hem te fotograferen, ziet ze ineens een jager aankomen. Voordat ze een foto kan maken, knuppelt de man het zeehondje dood. Zeven andere beestjes kijken op, beginnen te janken en worden gelijk ook doodgeslagen.

De jagers houden niet van pottenkijkers, ervaart Van Velzen. Op een gegeven moment is ze zelfs met een mes bedreigd. Een jager „kwam op me af met bebloede handen en een groot mes dat hij net gebruikt had om zeehonden te villen. Schreeuwend. (…) Ik ben niet snel bang. Nu was ik het wel”, noteert het SP-kamerlid in haar weblog.

Ze vlucht een gereedstaande helikopter in, maar het gevaar is niet geweken. Drie kwartier lang blijft de jager onder de rotorbladen staan met zijn handen in de hoogte, in allebei een mes. Als de helikopter zou starten, zouden de wieken worden geraakt. De politie biedt uitkomst. Van Velzen en haar reisgenoten worden aangeklaagd omdat ze volgens de jager tegen de regels in te dicht bij hem in de buurt waren gekomen. Tot opluchting van de SP’er wordt de man weggestuurd, zonder straf voor de bedreiging, „maar in ieder geval was hij weg, ver weg van mij. Pfff…”
KdG

Koortje
Als over twee weken in de Ridderzaal de Verenigde Vergadering bijeenkomt om het zilveren ambtsjubileum van koningin Beatrix te vieren, staat er een bijzonder punt op de agenda. Een koortje van zo’n twintig parlementariërs zal onder leiding van Jos Vermunt, dirigent van het Residentie Bachkoor, twee coupletten van het Wilhelmus ten gehore brengen.

Het koortje, een initiatief van Senaatsvoorzitter Timmerman-Buck, kent een hoog SGP-gehalte: zowel kamerlid Van der Staaij als senator Holdijk neemt eraan deel. „De enige bas die we hebben, doet niet mee”, grapt de fractievoorlichter, met een verwijzing naar de voornaam van de partijleider.

Maar dat blijkt bij navraag niet te kloppen. Zit Van der Staaij bij de tenoren, Holdijk is wel degelijk bij de bassen ingedeeld. „Maar ik ben er niet zeker van of ze daar goed aan hebben gedaan. Ik ben eigenlijk helemaal niet zo muzikaal. Maar fractievoorzitter Schuurman heeft me opgegeven en ik wilde geen nee zeggen.”

Zo vond Holdijk zich tot zijn eigen verwondering terug in het Kamer-kamerkoor. „Ja, zo gebeuren er wel eens vreemde dingen. Ik moest denken aan Van Ruler, die het een wonder noemde dat mensen die door de week nooit zingen, dat zondag na zondag wel doen, en nog wel uit volle borst. En daar zit wel wat in.”

AdJ

Agenda

De Tweede Kamer debatteert donderdag met de minister-president over het thema waarden en normen. Een van de vragen in dit debat is waar de door Balkenende aangezwengelde maatschappelijke discussie over waarden en normen ons tot nu toe gebracht heeft.