Oranjegezind volk, die Hoogeveners. In het centrum van de Drenthse stad staan de toeschouwers rijen dik. Even over tien: de koninklijke, blauwe bus arriveert. Rituelen dus. Gejuich, applaus, gewapper met vlaggetjes. De naam Máxima is niet van de lucht. De prinses tooit zich met een opvallende beige hoed.

Bij de start van de feestelijkheden zet de Hoogeveense burgemeester W. P. M. Urlings de zaken in perspectief. Hij wijst op het verdriet dat ook het Koninklijk Huis niet voorbijgaat. Prins Claus is er immers niet bij. Hij ligt in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam en volgt de dag via de televisie. Deze week mag hij overigens weer naar huis. Tegenover de zorgen staat de vreugde over „het nieuwe leven dat het koningshuis mag verwelkomen.”

Urlings noemt ook de onlusten op de Molukken, waar „de zorgen groot zijn en woorden altijd te kort schieten.” Vanouds kent Hoogeveen een relatief grote Molukse gemeenschap. De ongerustheid onder hen is groot. Op het eiland Ambon zijn afgelopen dagen zeker twaalf christenen door moslimextremisten vermoord. „Medeleven en gebed zijn nodig”, zegt de burgemeester.

In de Grote Kerk van Hoogeveen brengen het Hoogeveens Christelijk Mannenkoor en het Gereformeerd Mannenkoor Adoramus een keur aan bekende Hollandse liederen ten gehore. In het Lied van de gemeente Hoogeveen zit een flinke scheut chauvinisme: Majesteit, och was uw rijk/slechts aan Hoogeveen gelijk/wat zou het fantastisch zijn/om dan koningin te zijn.

Buiten op het Echtenplein beelden de kleine dorpskernen de geschiedenis van Hoogeveen uit. Het dorp Nieuwlande toont een nagebootst onderduikershol. Nieuwlande -„Het dorp dat zweeg”- kreeg de Yad Vashem-onderscheiding voor hulp aan Joden in de Tweede Wereldoorlog.

Prins Willem-Alexander steekt zijn hoofd door de opening van het hol. Janny Stoevelaar, secretaresse van de culturele vereniging, maakt een praatje met de koninklijke hoogheid. „Hij vond het leuk dat z’n ouders in ons speciale onderduikersblaadje staan”, zegt ze na afloop.

Klaas Veldhuis uit Elim is in boerenkledij gestoken en loopt te venten met een soeplepel koeienmelk, rechtstreeks uit de melkbus. „’t Is van een magere koe.” De koninklijke familie waagt zich er niet aan.

Moderner van snit zijn de acties op het Kerkplein. Begeleid door de nodige decibellen wordt er geskated en gedanst. Verderop verzorgt een Moluks koor een optreden. „Máxima heeft naar me geknipoogd”, glundert een kereltje.

Op deze Koninginnedag 2002 zijn het vooral prins Constantijn en prinses Laurentien die afwijken van de gebaande paden en her en der een gesprek aanknopen of een handje schudden. De twee troosten Arjan van acht jaar, die vergeefs probeert zijn zelfgemaakte gipsen poesje aan de Koningin te overhandigen. Constantijn zal zorgen dat het poesje alsnog naar Hare Majesteit gaat. Arjans tranen drogen snel op. En als Laurentien hem in de wang knijpt, is het leed helemaal geleden.

Honderden Hoogeveense schoolkinderen doen de koninklijke familie uitgeleide met zelfgefabriceerde trommeltjes. Het is schrikken als plotseling harde knallen klinken. Vanaf het dak van het gemeentehuis worden met carbid rubberen voetballen weggeblazen. Een van de ballen slaat tegen het hoofd van fotograaf Cees Buys, die voor het familieblad Terdege werkt. Hij moet zich op een eerstehulpafdeling laten behandelen.

Meppel brengt regen. Meppel brengt ook een niet-geplande actie. Als de Koningin en haar gevolg het bezoek starten met een vaartocht door de grachten, springt er een jongen te water met een bos bloemen in zijn hand. Hij zwemt naar de sloep van Willem-Alexander en Máxima. Willem-Alexander is de beroerdste niet en hijst de jongen naar binnen. Naar verluidt heeft de knaap met zijn actie een weddenschap gewonnen. Een politieman van een KLPD-boot pikt de jongen van de koninklijke sloep.

De gehandicapte muzikanten van de Altiband drummen dat het een lieve lust is. Even verderop spelen anderen een partij voetbal op een luchtkussenveld. De prinsen Constantijn en Pieter-Christiaan, zoon van prinses Margriet, bedenken zich niet en storten zich in driedelig pak in het strijdgewoel. Jawel, Constantijn verovert de bal, legt aan, schiet en treft doel. Meppel siddert op z’n grondvesten. Constantijns armen gaan triomfantelijk omhoog. Hij omarmt een gehandicapte medespeler.

In de hervormde kerk mogen de hooggeplaatsten weer wat cultuur snuiven. Charlotte en Josefien Stoppelenburg zingen een aria van Leo Delibes. Toehoorders zijn vooral oudere mensen. Onder hen enkele in Staphorster klederdracht gestoken vrouwen.

Buiten op het Kerkplein dromt de oranje massa samen. Op het koninklijke podium komen paraplu’s tevoorschijn. In een toespraak bedankt koningin Beatrix Hoogeveen en Meppel voor de onvergetelijke dag. Als gevolg van de mond- en klauwzeercrisis kon het bezoek vorig jaar niet doorgaan. Voor de Drentenaren moet dat een grote teleurstelling zijn geweest. Toch hadden ze de energie om opnieuw zo’n feest te organiseren.

De Koningin laat de duizenden toeschouwers weten dat de familie er de afgelopen twee jaar twee geweldige schoondochters bij kreeg. En dan het jonge bloed natuurlijk, de kleine Anna, dochter van Maurits en Marilène. Verheugd zegt de Koningin dat er nieuw leven op komst is, de prinsessen Laurentien, Marilène en Annette zijn immers in verwachting. Dus over een paar jaar staan er nog meer mensen op het podium.