Dat zegt Frans Krijzer, voorzitter van Rover Owners’ Club Holland, een vereniging van liefhebbers van het Engelse automerk. „Onze leden zijn idolaat van de oude auto’s. De onderneming had steeds iets nieuws, zoals de gasturbinemotor in het type P4 uit jaren vijftig. De motor is nooit echt in productie genomen, maar vond later wel toepassing in de straalmotorenindustrie van Rolls Royce. De P3 uit eind jaren veertig was ook zo’n schitterende wagen met in de motor zowel een zijklep als een kopklep. Als de motor liep, kon je er een muntstuk op z’n kant opzetten zonder dat het omviel.”

De dure en relatief schaars geproduceerde Rover was volgens Krijzer lange tijd vooral geliefd onder notabelen. „Advocaten, artsen en notarissen. Dat soort mensen reden erin. De fabrikant ontwikkelde daarnaast eind jaren veertig de Land Rover. Deze diende aanvankelijk als ’trekpaard’ voor de Engelse boeren. Maar het was eigenlijk de voorloper van wat nu wel de asobak wordt genoemd, alleen was hij een stuk kleiner.”

De voorzitter van de Nederlandse Rover-club zegt dat de omslag in de jaren zeventig kwam, toen in Groot-Brittannië de vakbonden en de werkgevers met elkaar overhoop lagen. Uiteindelijk leidde dat tot inkrimpingen op de werkvloer. „Voor die tijd controleerde nog een op de drie werknemers de kwaliteit. Daarna ging het fout, zeker toen de fabrikant samenging met automerken overzee.”

Krijzer voorzag de huidige problemen vorig jaar al toen hij in Engeland was voor een viering van het honderdjarig bestaan van het merk. „Een verkoopdirecteur liet doorschemeren dat er geen geld was om iets nieuws te ontwikkelen omdat het pensioenfonds voor het hogere management prioriteit had. Ze voelden de bui zeker al aankomen”, vermoedt Krijzer.

„Veel mensen weten trouwens niet dat Rover ook onze huidige fiets heeft ontwikkeld”, vervolgt hij. „Het bedrijf kwam als eerste met een fiets met een voor- en achterwiel van gelijke grootte, alsmede de ketting. Dat was eind 19e eeuw. In het begin van de vorige eeuw brachten ze ook een auto op de markt.”