Volgens de Israëlische historicus Bert de Bruin zijn joden die zich verzetten tegen de ontmanteling van joodse dorpen in de Gazastrook extremisten. Dit soort lieden moet niet vanuit het buitenland worden gesteund, laat staan gestaafd in hun verzet tegen de op handen zijnde ontruiming, zo stelde De Bruin.

Ik acht dat schokkend. Ben je extremist als je je eigen huis en haard liefhebt en ook wilt behouden? Ben je extremist als je op volstrekt legale wijze en gestimuleerd door de eigen overheid een bestaan hebt opgebouwd en dat blijft koesteren?

De Bruin laat in zijn artikel op geen enkele wijze blijken welke rol de Bijbel, de thora, in zijn beschouwing speelt. Maar daar gaat het in de huidige situatie in Israël wel om. De vraag is namelijk of het gebied bij Gaza en de Gazastrook als geheel als joods grondgebied moeten worden gezien. Volgens mijn Bijbel wel. Lees het bijbelboek Jozua er maar op na. Het behoort bij de staat Israël. En die staat is niet door een toevallige speling van het politieke lot totstandgekomen, maar is het resultaat van Gods handelen met Zijn uitverkoren volk Israël. Het betreft het inlossen van eeuwenoude beloften.

Verzet
Als je geen boodschap hebt aan wat de Bijbel zegt, zou je enige grond kunnen hebben voor de term ”extremist”. Mensen die zich desnoods met gewapende hand verzetten tegen democratisch genomen besluiten van de regering. Maar zo liggen de zaken hier niet.

De bewoners van de joodse dorpen bij de Gazastrook zijn daar jaren geleden neergestreken. Met steun van de regering onder leiding van nota bene Golda Meir (Arbeiderspartij!) werd men gestimuleerd het braakliggende en sterk verwaarloosde gebied tot ontwikkeling te brengen. Dat is met grote inspanningen gelukt en nu „bloeit de woestijn als een roos.” Joden en Arabieren woonden er tot pakweg tien jaar geleden in alle vrede samen, maar sinds bij de Oslo-akkoorden bepaald is dat grond moet worden ’ingeruild’ voor vrede zijn de verhoudingen sterk verstoord. Konden joden jaren geleden rustig hun boodschappen doen in Gaza en konden de dorpen door slechts een enkele militair worden beveiligd, nu is er dreiging en worden de joden naar het leven gestaan.

Teruggeven
De bescherming kost Israël veel geld en menskracht. Mede door druk van buitenaf is besloten het gebied te verlaten en aan de Palestijnen te geven. Er is geen sprake van terúggeven, want Arabieren hebben er nooit gewoond en in elk geval eeuwenlang het gebied verwaarloosd.

Het ontruimingsbesluit is in Israël langs democratische weg totstandgekomen. Je moet dat respecteren, maar dan is er nog geen enkele aanleiding om mensen die deze besluiten blijven aanvechten als extremisten, dan wel religieuze fundamentalisten te betitelen, zoals De Bruin doet. De termen fundamentalisten en wellicht extremisten worden meer en meer gebruikt voor mensen die de Bijbel als richtsnoer voor het gehele leven willen blijven gebruiken. Ook met betrekking tot de beloften die God in de Bijbel geeft voor Zijn volk Israël. En dat is een zorgelijke ontwikkeling.

De auteur is bestuurslid van Christenen voor Israël en en was lid van de Tweede Kamer voor de RPF.