Ds. D. Visser, christelijk gereformeerd predikant te Broeksterwoude, is bezorgd over de grote opgang die het in kaart brengen en systematiseren van de wederkomst maakt. Hij is aan de Zuid-Afrikaanse universiteit te Potchefstroom gepromoveerd op een onderwerp dat verband houdt met de wederkomst. Zijn zorg uitte hij zaterdag tijdens een door het landelijk comité ter voorbereiding van ouderlingen- en diakenenconferenties georganiseerde ambtsdragersconferentie. De bijeenkomst, die bezocht werd door zo’n tachtig deelnemers, vond voor de eerste keer plaats in Nijkerk, dat gemakkelijker bereikbaar is dan Amersfoort, waar de conferenties tot nu toe werden gehouden.

Nieuw was het in groepen discussiëren na de lezing van ds. Visser over ”Het teken van Jezus’ komst”. Vice-voorzitter P. van Duijvenbode, die dit bekendmaakte, deelde ook mee, dat de plaats van drs. J. C. L. Starreveld in het maandblad Ambtelijk Contact is ingenomen door ds. P. D. J. Buijs.

In zijn referaat zei ds. Visser dat we moeten oppassen met het begrip ”tekenen der tijden”. In Matthéüs 24 gaat het wel over ”tekenen”, maar niet over ”tekenen der tijden”. Dat begrip komt in Matthéüs 16 aan de orde. „Met ”tekenen der tijden” bedoelt Jezus de tekenen die horen bij de komst van Zijn Koninkrijk, namelijk dat blinden zullen zien, kreupelen wandelen en doden opgewekt worden. Die tekenen zijn gericht op het geloof in de Heere Jezus.”

Over het begrip ”wetsverachting” in Matthéüs 24 zei ds. Visser dat het hier gaat om farizeeën, mensen die de wet menen te houden, zeg maar vooraanstaande kerkgangers en voorbeeldige ambtsdragers. „Wat is hun fout? Ze werden door zichzelf en anderen voor wetsgetrouw gehouden, maar het waren wetsverachters, omdat ze de schare die de wet niet kende, minachtten. De liefde tot hen en tot God ontbrak. Als er geen liefde is, is er sprake van wetsverachting, dode rechtzinnigheid. Jezus spoort aan vol te houden met liefhebben tot Hij komt. Het gehoorzamen aan het gebod van de liefde is heel iets anders dan met de misdaadstatistiek in de hand berekenen hoever het staat met de wetsverachting.”

Ds. Visser toonde zich een tegenstander van het duiden van de laatste dingen aan de voortgang van de verspreiding van het Evangelie. „Dan zou je als je goed op de zendingskalender kijkt, weten hoever het is, maar dat strookt niet met Jezus’ bedoelingen.” Hij wilde in dit verband oorlogen en rampen ook niet duiden. „We moeten niet uit allerlei gebeurtenissen afleiden hoever het is op de kalender van God, maar we moeten ons richten op Hém met waken en bidden.”

De predikant vindt dat nogal wat bijbelgetrouwe christenen te ver gaan in hun uitleg van de laatste dingen. Als voorbeeld noemde hij de schrijver Tim LaHaye, die aangeeft de wederkomst toch zeker voor het jaar 2025 te verwachten. „Zijn concreetheid spreekt me niet aan, ik heb niet het idee dat de Schrift opengaat.”

De eerste christengemeente is voor de Friese predikant een voorbeeld. „Ze traden helemaal niet zo veel naar buiten. Maar de líefde was in hun hart en dat had aantrekkingskracht. Ze hoefden geen laagdrempelige diensten te houden. Hadden wij maar iets meer van die liefde, dan streden we minder over punten en komma’s op onze kerkelijke vergaderingen.”

Bij de beantwoording van een vraag over de invulling van het aardse leven, riep de predikant de aanwezigen op vol verlangen uit te zien naar Christus’ komst. „Het leven is goed als we Hem kennen en daar mogen we van genieten, maar het genieten is gemengd met zonde en ellende. Daarom is er alle reden om te verlangen naar het echte leven met Christus. Intussen zijn we wel verantwoordelijk om in liefde met onze medemensen om te gaan en de aarde te bewaren, dat is ook een geestelijke taak. Het is wetsverachting om zich zomaar te schikken in het patroon van de westerse samenleving.”