Haane onderschrijft de stelling van burgemeester Leers van Maastricht dat de productie van softdrugs zo snel mogelijk moet worden gedoogd om criminaliteit tegen te gaan.

Volgens Haane komen in Nederland jaarlijks vele honderden miljoenen euro’s uit de productie van softdrugs vanuit de onderwereld in de bovenwereld terecht. Maastricht speelt een belangrijke rol, omdat de Limburgse hoofdstad naar zijn zeggen het Europees distributiecentrum van softdrugs is.

Haane stelt dat het een fluitje van een cent is om drugsgeld wit te wassen en te investeren in legale economische projecten. Drugsbaronnen krijgen hulp van duurbetaalde advocaten. Allereerst gaat het zwarte geld naar landen zoals Luxemburg, waar een bankgeheim bestaat. Vervolgens wordt dat geld via een daar opgerichte vennootschap naar landen zoals Panama gesluisd; landen waarmee Nederland geen uitleveringsverdrag heeft. Vennootschappen daar zijn volgens de Nederlandse wet legaal en zo komt dat eenmaal witgewassen geld weer in Nederlandse participaties, zoals onroerend goed, terug, zei Haane.

Leers steekt dan ook niet zomaar zijn nek uit, aldus Haane. „Maar dan krijg je weer zo’n typisch Nederlands verschijnsel: wie zijn nek uitsteekt, wordt onthoofd”, schampert hij.

Hij vindt dat de Nederlandse starheid bij softdrugs tot gigantische maatschappelijke kosten leidt. „Het plan van Leers om de productie te gedogen en vervolgens streng te controleren, is ook in het belang van de economie”, besluit hij.