Al maanden volg ik de discussie rond het Andere Joodse Geluid, een groep Joodse burgers in Nederland die zich zorgen maakt over het niet aflatende conflict tussen Israël en de Palestijnen.

Toen het EAJG zich voor het eerst manifesteerde, heb ik mij een beetje verbaasd over de naam van deze organisatie. Is het werkelijk noodzakelijk om, wanneer je vanuit de Joodse gemeenschap een ander geluid over Israël wenst te laten horen dan de stroom van loftuitingen die de Joodse staat over het algemeen ten deel valt, dat te betitelen als een ánder Joods geluid? Mag je dan als lid van de gevestigde Joodse gemeenschap geen afwijkende mening hebben over Israël en zijn politiek?

Discussies
Zover ik mij kan herinneren, kon dat wis en waarachtig wel. Uitten niet ooit, weliswaar heel lang geleden, de rabbijnen en opperrabbijnen zich als behoorlijk felle antizionisten? Hebben we niet in de loop der jaren in dit land pittige discussies gehad tussen vertegenwoordigers van de Nederlandse Likoed, zeg maar de rechtervleugel van het zionistische landschap, en de Poalee Zion, de linkerflank van vrienden van de Joodse staat? En dat waren discussies waarbij door de een nogal wat vraagtekens werden gezet bij zionistische zekerheden van de ander. Of de confrontaties tussen de niet-zionistische religieuzen en de neozionistische liberalen? Ondanks alle conflicten en scheidslijnen, het kon allemaal.

Regelmatig moest de Israëlische ambassadeur constateren dat zijn Joodse staat door bijvoorbeeld ook het Nieuw Israëlietisch Weekblad (NIW), de stem van Joods Nederland, publiekelijk aan de schandpaal werd genageld. Ja, zelfs het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI), voor velen synoniem met Israël, liet regelmatig een kritische stem horen naar de regering in Jeruzalem en de zionistische achterban in Nederland. Dit alles heette toen het Joodse geluid. Niets een ander geluid.

Vanaf het moment dat EAJG zich begon te roeren, klonk er een heel naar woord. Het EAJG werd beticht van „verraad.” Verraad naar Israël, verraad naar de Joodse gemeenschap zelf. Ik had moeite met dat woord. Verraad doet aan de oorlog denken. Verraad wordt geassocieerd met hen die zich helemaal afkeren van de Joodse gemeenschap. Het EAJG echter handelt toch juist vanuit een verbondenheid, vanuit een bezorgdheid, vanuit een liefde voor Israël?

Demonstratie
Zaterdag vond op de Dam in Amsterdam die grote demonstratie plaats tegen het geweld dat Israël hanteert in Judea, Samaria en Gaza. De politie zegt dat er 10.000 mensen aan deelnamen. De organisatoren spreken over 30.000. De demonstratie liep ietwat uit de hand. Een 500 jongelui pleegden geweld. Op zo een groot aantal deelnemers is dat niet veel.

Een Ander Joods Geluid deed ook mee. Wat een Joodse organisatie op de zaterdagmiddag, de sabbat, daar te zoeken heeft, is voor mij persoonlijk de vraag. Maar goed, het zij zo. Toen zag ik echter de teksten en de borden waarmee tegen Israël werd gedemonstreerd. Plakkaten met hakenkruizen. Foto’s van Hitler en Sharon, broederlijk naast elkaar. Teksten zoals ”Israël pleegt een holocaust op de Palestijnen” en ”Warschau 1943 = Jenin 2002”. Ook liepen er demonstranten mee die een gele jodenster op hun borst hadden gespeld, waartoe ooit Joden door de nazi’s werden verplicht.

Verraad of geen verraad. De term doet er na zaterdag niet meer toe. Een Joodse organisatie die meeloopt met horden die op deze manier hun protest wensen te uiten, laadt een heel ernstige verdenking op zich. Een groepering die zich tijdens die demonstratie ook nog publiek voor de microfoon solidair verklaart met deze mars en niet heel hard van dit antisemitisme wegloopt, doet inderdaad ernstig denken aan organisaties en individuen die in de geschiedenis de term verraad opgespeld kregen. En dat was een verraad, ook hier in Nederland, dat uiteindelijk hen ook persoonlijk niet gespaard heeft voor de hand van het allesvernietigende antisemitisme.

De auteur is orthodox rabbijn en woont in Amsterdam.