President Bush verraste afgelopen week de internationale gemeenschap door Wolfowitz naar voren te schuiven als toekomstige baas van de ontwikkelingsbank. Veel landen en ontwikkelingsorganisaties hebben terughoudend op de kandidatuur gereageerd. Wolfowitz wordt algemeen gezien als de architect van de oorlog in Irak en vooral daarom bestaat twijfel of hij wel de juiste figuur is om de Wereldbank te gaan leiden. De ambtstermijn van de huidige president, James Wolfensohn, eindigt in juni.

In een vraaggesprek met het Britse persbureau Reuters zei de 61–jarige Wolfowitz dat zijn critici hem niet goed kennen. „Als ze weten wie ik ben, wordt duidelijk dat ik me niet alleen met militaire kwesties bezighoud", zo zei hij. Wolfowitz was in het verleden onder meer ambassadeur voor de Verenigde Staten in Indonesië. In het vraaggesprek beloofde hij nauw te zullen samenwerken met non–gouvernementele organisaties die actief bij de ontwikkelingsproblematiek van arme landen zijn betrokken.

Wolfowitz denkt niet dat er geen eenduidig antwoord is op het terrorisme. Wel zei hij dat armoedebestrijding de dreiging van terrorisme kan verminderen. Hij noemde de relatie tussen terrorisme en armoede „ingewikkeld". Hij wees erop dat Osama bin Laden, de man achter de aanslagen van 11 september, steenrijk is, terwijl de mensen die voor hem werken vaak uit arme milieus komen.

Aangenomen wordt dat de kandidatuur van Wolfowitz een gelopen race is, omdat de VS een belangrijk stempel drukken op de besluitvorming binnen de Wereldbank. Bovendien is het altijd zo geweest dat de Amerikanen zelf een president aanwijzen voor de Wereldbank en Europa de directeur van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) benoemt.

Wolfowitz liet doorschemeren dat relatie tussen Wereldbank en IMF wellicht meer aandacht behoeft. Op de instanties is nogal eens kritiek, omdat hun werkzaamheden in ontwikkelingslanden elkaar soms overlappen.

De afgelopen dagen heeft Wolfowitz met verschillende directieleden van de Wereldbank gesprekken gevoerd in een poging het verzet tegen zijn kandidatuur te temperen. Hij sprak onder meer met vertegenwoordigers van Frankrijk, Azië en Saoedi–Arabië. Hij moet nog in de slag met vertegenwoordigers uit Afrika en Europa.