Felino en Maria zijn beiden doof, maar ze verstáán elkaar als de besten
Elkaar horen, maar niet verstaan. Als zoiets speelt in een relatie is er werk aan de winkel. Maar wat als je als man en vrouw elkaar niet kúnt horen omdat je allebei doof bent? Je zou denken: dan is het extra mis. Toch hoeft dat niet, leerde ik van Maria en Felino, een echtpaar uit Palmira, een stadje in het zuiden van Cuba.
Beiden zijn doof, maar elkaar verstáán? Dat doen ze als de besten. Akkoord, er gaat wel eens wat mis. Zoals die keer dat ze per ongeluk elkaars pillen slikten, wekenlang. Waardoor ze allebei zo ziek als een hond werden. Nu kunnen ze erom lachen, toch was het maar goed dat verpleegster Gina deze ongelukkige ruil ontdekte. Predikantsvrouw en verpleegkundige Gina houdt op haar ronde door de wijk steevast halt bij het huisje van Maria (77) en Felino (78). En dat is bepaald niet voor de gezelligheid, nee, de twee kunnen haar hulp goed gebruiken.
U moet weten dat Cuba in een diepe crisis zit en de sfeer die daardoor is ontstaan is die van een ontruiming wegens explosiegevaar. Mensen buitelen over elkaar heen, er is elleboogwerk, oren zijn gespitst: wie, wat, waar?! Als dovenechtpaar heb je dan het nakijken.
Maria en Felino kregen het de afgelopen jaren al meerdere keren voor de kiezen. Zo kwam tijdens een orkaan hun huisje onder water te staan zonder dat iemand dat merkte. Pas toen het water tot hun middel kwam werden ze weggehaald.
„Als bestuursvoorzitter bezocht ik Cuba. Het was mooi om te zien dat het bieden van hulp ook echt zijn uitwerking heeft. De Heere bouwt Zijn Kerk ook daar” - Ds. A.C. Uitslag, oud-bestuursvoorzitter Spaanse Evangelische Zending
Maria is niet alleen doof, ze is ook slechtziend en lijdt aan artrose. Die gewrichtsziekte bezorgt haar veel pijn en maakt onmogelijk wat ze veel deed: naaien. Niet als tijdverdrijf, maar als noodzaak, want nieuwe kleren kopen als je oude vol gaten zitten? Dat zit er niet in. De 3000 peso’s aan inkomsten kunnen bij lange na niet de prijsstijgingen bijbenen die eten en andere eerste levensbehoeften treffen. En ook medicijnen zijn onbetaalbaar. Iedere ochtend trekt Felino eropuit om voor hen beiden wat eten bij een gaarkeuken te verzamelen.
Daarnaast zijn Gina’s bezoekjes reuze welkom. Want deze zelfbenoemde wijkverpleegster komt nooit met lege handen langs. Wat zei ik? Zelfbenoemd? Gina weet zich door God geroepen dit werk te doen. Dat begint al op zondag als ze hen tijdens de dienst letterlijk een handje helpt bij het begrijpen van de preek. Als de predikant ook nog eens je echtgenoot is, zoals in Gina’s geval, is dat wel zo gemakkelijk…