Profetisch perspectief op ‘7 oktober’
Bij de ingang van zijn pand in Jeruzalem staat een foto van Kfir en Ariel Bibas. De kinderen werden op 7 oktober door Hamasterroristen ontvoerd en zitten nog steeds vast in de Gazastrook. „We bidden elke dag voor ze”, zegt Benjamin Philip.
Voor een standaardreactie op de gebeurtenissen is hij niet de juiste persoon, laat Philip maar direct weten. „Ik bekijk de dingen wat anders dan de gemiddelde man in de straat, denk ik. De meeste Israëliërs zien alleen maar de tragedie en leven bij de emotie en de waan van de dag. Maar zij pikken niet de tekenen op die de profeten ons schetsen. Alles wat er gebeurt, is herkenbaar.”
„Juist als de nood op het hoogst is, grijpt de Almachtige in om ons tot Hem terug te brengen. De nazi’s kun je met farao vergelijken. Ook hun hart werd verhard en we weten wat ze het Joodse volk hebben aangedaan. Joden waren in Duitsland bijna volledig geassimileerd. Maar het leidde wel tot de stichting van de staat Israël en de terugkeer van de Joden.”
Hoe past 7 oktober daar dan in?
„Ook deze tijd is een heel verkeerde tijd. We zijn als Joodse volk zó geassimileerd. We vertrouwen op ons leger, op onze geheime dienst, op de Amerikanen. Allemaal humanistische gevoelens: de mens staat centraal. In 1948 hadden we nog een beetje vertrouwen in de Almachtige. Op 7 oktober nauwelijks.
Lees het volledige verhaal op rd.nl/7oktober .
