Henrieke Boers

Op bezoek bij een alpacaboerderij… gaaf! Een ontmoeting met zo’n grappige, pluizige viervoeter staat al jaren op mijn bucketlist. Samen met mijn zwager Chiel, net zo’n grote alpacafanaat als ik, kom ik aan in de groene ‘achtertuin’ van het Land van Kempers. Eigenaresse Natasja Kardos (56) staat ons al op te wachten. Niet veel later genieten we van het zonnetje, terwijl we wachten tot de overige bezoekers arriveren. Natasja vertelt enthousiast over het ontstaan van haar ontmoetingsplek. „Mijn partner en ik zijn zeven jaar geleden in Geesteren komen wonen. Daarvoor gaf ik trainingen en woonde ik in de Randstad. Op een gegeven moment verlangden we naar rust en ruimte en die hebben we hier gevonden.”

Yurt

Natasja: „Het was mijn droom om een ontmoetingsruimte met een warme sfeer te creëren waar ik kleine groepen kan ontvangen. Daarbij dacht ik aan een Mongoolse yurt. Zo’n ronde tent voelt gezellig en is opgebouwd uit verschillende lagen doek en schapenvilt. Via een reisbureau vond ik een origineel exemplaar. Deze heb ik ingericht met een mix van traditioneel Mongoolse meubels en bijvoorbeeld lekkere stoelen. Het is een luxe en ontspannen geheel geworden. Inmiddels verhuren we de yurt al vijf jaar als bed and breakfast.”

De B&B loopt goed en werd onlangs zelfs genomineerd voor ”Beste B&B in Nederland 2024” in de categorie van drie tulpen. Volgens de Tulpenwijzer Stichting Bed  & Breakfast Nederland is een B&B met drie tulpen comfortabel, gerieflijk en worden er extra voorzieningen en services geboden, zoals een eigen wastafel, informatie over de omgeving en een uitgebreid ontbijt met een eitje, vers fruit en zuivel. „Ik vind mensen ontvangen heel erg leuk en doe altijd mijn best. Deze nominatie is een mooie beloning voor mijn werk. In de toekomst wil ik graag op het terrein een ontmoetingsplek voor kwetsbare doelgroepen realiseren. Ik krijg veel positieve reacties op de yurt en de ontmoetingen met de alpaca’s en ik wil dat graag uitbouwen voor een breder publiek.”

„„Mijn eerste drie alpaca’s kwamen hier uit de buurt, uit Diepenheim”” - Natasja Kardos, B&B-eigenaresse

Natasja was altijd al gefascineerd door alpaca’s, maar omdat ze geen wei had, kon ze ze niet houden. Toen ze naar Gelderland verhuisde, was die mogelijkheid er ineens wel. „Als voorbereiding volgde ik een cursus bij alpacadeskundige Marty McGee Bennett. Zo leerde ik wat deze dieren nodig hebben en hoe ze verzorgd moeten worden. Ik begon met een kleine kudde van drie alpaca’s uit Diepenheim, hier vlakbij. Bijna meteen volgden twee oudere dieren voor meer stabiliteit in de kudde. Vervolgens kwam Buster erbij en kregen twee merries een veulen. Ik heb nu nog plek voor twee alpaca’s, anders wordt de wei te vol.”

Introductie

Inmiddels zijn de overige gasten gearriveerd en kan het Alpaca Onderonsje, waarin we kennis zullen maken met deze bijzondere dieren, beginnen. Natasja brengt ons naar een terras waar stoelen onder parasols klaarstaan en we drinken krijgen. De alpaca’s staan achter een omheining en kijken ons nieuwsgierig aan. Trots introduceert Natasja haar dieren:  groepsoudste Amadeus Jahaap, Pityu, Arya, Milady de Winter, Buster, Monty, Fay, Gizi Néni, Fyona en Rink.

Terwijl de dieren aan hun bezoekers kunnen wennen, spelen wij een alpacaquiz. Uit welk land komen alpaca’s oorspronkelijk? Zuid-Amerika, antwoord A, is juist. Bij elke vraag weet Natasja interessante informatie en leuke weetjes te vertellen. Zo komen we te weten dat deze pluizige viervoeters uit de familie van de kamelieden komen en dat een alpacahengst een macho wordt genoemd. Terwijl Natasja vertelt, maakt alpaca Monty hummende geluiden. „Dat is in dit geval een uiting van mild ongenoegen”, vertelt zijn baasje lachend. „Het is warm, hij wil naar de wei. Het is niet erg, maar hij wil het wel even laten weten. Behalve hummen kunnen alpaca’s ook gillen of krijsen. In dat geval hebben ze pijn of stress of is er iets anders aan de hand.”

Een volgende vraag is: spugen alpaca’s? Interessant, aangezien ik geen behoefte heb aan een nat pak als ik straks oog in oog sta met zo’n knapperd. „Ja, alpaca’s spugen”, vertelt Natasja. „Maar meestal alleen naar hun soortgenoten. Deze dieren hebben veel ruimte nodig. Als een alpaca vindt dat een kuddegenoot te dicht bij hem staat, kan er irritatie ontstaan en begint hij te spugen. Het grappige is dat het dier dat bespuugd gaat worden, meestal rustig blijft staan. Dit fenomeen is heel normaal in de alpacacultuur.”

Fluffy

Vervolgens vraagt Natasja ons hoe vaak een alpaca geschoren moet worden. Het antwoord is: één keer per jaar, meestal in de lente. Ter illustratie drukt Natasja ons twee zakjes in handen: één met schapenvacht en een andere met alpacavacht. De inhoud van het tweede zakje voelt beduidend zachter en minder vettig aan dan de schapenvacht. „Schapenwol bevat lanoline en dat veroorzaakt het vettige gevoel”, legt Natasja uit. „Alpacawol heeft dat niet. Daarnaast zijn alpacaharen hol van binnen, wat ze extreem warm en fluffy maakt. Onze alpaca’s worden geschoren door professionele scheerders van het Alpaca Scheerders Gilde. De wol van de rug houd ik apart, want deze is van topkwaliteit. Deze haren zijn het langste. De wol van de hals en poten is korter. Een vrouw uit het dorp maakt met haar spinnenwiel bollen wol van de zachte vacht en een kennis van me breit er de mooiste dingen van. Verder bieden wij in onze yurt een workshop naaldvilten aan, zodat bezoekers zelf met de wol aan de slag kunnen.”

„„Alpaca’s houden niet van knuffelen, maar een aai over hun hals tolereren ze wel”” - Nasja Kardos, eigenaresse

In het vervolg van de quiz komen we te weten dat een alpaca zo’n twintig tot vierentwintig jaar oud kan worden en dat ze eigenlijk niet van knuffelen en lichamelijk contact houden. Dat laatste is een kleine tegenvaller, want door hun zachte vacht en koddige uiterlijk heb ik de neiging om ze een innige omhelzing te geven. Gelukkig tolereren ze een aai over hun hals wel, vertelt Natasja. „Ik vind het belangrijk om de dieren en hun natuur te respecteren. Daarom organiseer ik de Alpaca Onderonsjes maar twee keer per week, zodat de dieren de rest van de tijd lekker in de wei kunnen staan en hun eigen ding kunnen doen.”

Afspuugtest

Aan het eind van het informatieve gedeelte komt de voortplanting van alpaca’s aan de orde. Dit gaat op een bijzondere manier. Natasja: „Wanneer een macho, een mannetjesalpaca, met een vrouwtje wil paren, moet hij voor haar gaan “zingen”. Dat is een heel bijzonder geluid dat ik niet kan nadoen. Op YouTube staan voorbeelden. Een macho is een latino, dus qua zingen houdt hij zich niet in. Een poosje na het voortplantingsritueel komt de macho nog een keer langs. Weer begint hij met zingen. Als het vrouwtje vervolgens spuugt, trapt of wegloopt, geeft ze hiermee aan dat ze niet wil paren. Daar heeft ze dan een goede reden voor: ze is namelijk al zwanger! Dit tweede bezoekje van de macho noemen we de afspuugtest en deze schijnt in 95 procent van de gevallen betrouwbaar te zijn. Bijzonder toch?”

Na dit vermakelijke en informatieve gedeelte is het tijd voor het volgende programmaonderdeel: de ontmoeting met de alpaca’s. Elke deelnemer krijgt een alpaca toegewezen waar hij of zij, in groepsverband, een rondje mee mag wandelen. Chiel krijgt Pityu en ik mag Monty vergezellen op zijn uitje. Wanneer de dieren door assistente Maud gehalsterd zijn, stellen we ons in een rij op om een ommetje over het terrein te maken. Samen met Monty loop ik voorop. Het is duidelijk dat hij dit rondje al veel vaker heeft gelopen, want hij zet meteen koers richting een bankje op een grasveld. „Daar mogen ze altijd even grazen”, lacht Marian. Bij het bankje is het tijd voor een kleine fotosessie. Trots poseren Chiel en ik met onze aangelijnde pluizenbollen, maar Pityu en Monty verwaardigen zich niet om in de lens te kijken. Wie weet later nog een keer, denk ik hoopvol. Vervolgens hervatten we onze wandeling en lopen we een stukje langs de boerderij en over een landweggetje. De oren van de alpaca’s liggen plat in hun nek, wat betekent dat ze op hun gemak zijn. Ik kriebel Monty even over zijn hals, wat hij gelukkig prima lijkt te vinden. Op een gegeven moment begint hij aan het touw te trekken. „Hij weet dat we weer richting de wei gaan”, legt zijn baasje uit.

Voedertijd

Als we weer terug zijn, is het voedertijd. We krijgen allemaal een plastic bordje met voer, maar we mogen de dieren ook uit onze hand laten eten. De korrels liggen in een mum van tijd overal en Monty en Pityu eten alsof hun leven ervan afhangt. Ook aan de inwendige méns wordt gedacht, want Natasja en Maud voorzien ons van vers fruitsap en een muffin. Terwijl we dit opeten lopen de alpaca’s om ons heen te snuffelen. Deze keer wil Pityu wél poseren: het perfecte moment voor een selfie.

„„Milady de Winter houdt niet van natte voeten”” - Natasja Kardos, eigenaresse

Nieuws in beeld

Aan het eind van het onderonsje is het tijd om af te koelen. beeld Henrieke Boers

Als afsluiting krijgen de dieren een verfrissende douche met de tuinslang op hun poten. Dit gebeurt als het erg warm is: zo kunnen de dieren afkoelen. Grappig om het karakterverschil tussen de dieren te zien: Amadeus vindt het heerlijk om pootje te baden, maar Milady de Winter houdt niet van natte voeten. Na een poosje is het welletjes en mogen de alpaca’s terug naar hun geliefde weide. Uitgelaten draven ze naar hun favoriete plek. Tijd voor een flinke hap gras als toetje.

www.landvankempers.nl