Het gaat te ver om te zeggen dat Rusland leegloopt, maar de bevolking krimpt wel degelijk. Rusland is een onmetelijk land, maar het telt slechts 145 miljoen inwoners en dat aantal neemt sinds jaar en dag af. Als oorzaken uit het verleden kunnen worden genoemd de Eerste Wereldoorlog, de burgeroorlog na de revolutie van 1917, de terreur van de niets en niemand ontziende dictator Stalin en de Tweede Wereldoorlog. En dan is er nog tot op de dag van vandaag de buitensporige alcoholconsumptie die onder het mannelijke deel van de bevolking zijn tol eist.

Voor president Poetin is het teruglopen van de bevolkingsomvang al jaren een zorg. Van dictators zoals Poetin geldt dat zij graag zien dat het volk en het land waarover zij heersen beide groeien. De oorlog tegen Oekraïne mag hem dan gebieden hebben opgeleverd, tegelijkertijd is de demografische crisis erdoor verdiept.

Honderdduizenden mannen heeft de Russische heerser naar het front gestuurd, honderdduizenden zijn er gesneuveld. Ongeveer 750.000 tot 800.000 burgers zijn het land ontvlucht uit vrees voor militaire dienst of uit protest.

Om het demografische tij te keren heeft Poetin 2024 uitgeroepen tot ”jaar van het gezin”. „Het belangrijkste doel van het gezin is kinderen krijgen, voortplanting, en daarmee het voortbestaan van ons volk en onze eeuwenoude traditie”, zei Poetin toen hij het jaar inluidde.

Om de omvang van de bevolking op te krikken heeft Poetin het recht op abortus verder ingeperkt. In september is de morning-afterpil niet meer vrij verkrijgbaar. Prolifemaatregelen die men normaal gesproken zonder meer zou toejuichen, roepen bij Poetin de cruciale vraag op of zij zijn ingegeven door het geloof dat het leven uit Gods hand komt en alleen al om die reden beschermwaardig zijn.

Russische ouderstellen wijzen er via sociale media op dat zij graag kinderen willen, maar die moeten dan wel geboren worden in een staat waarin men geen angst heeft nieuwe mensen het leven te schenken.

Russische vrouwen verlangen intussen dat hun mannen die in Oekraïne moeten vechten naar huis terugkeren. Hun kinderen groeien op in een gezin waar de vader door toedoen van Poetin ontbreekt. Aan Poetins mooie woorden over het jaar van het gezin hebben zij geen boodschap.

De Russische president gaat intussen door met de deportatie van Oekraïense kinderen naar Rusland. Zij dienen als compensatie voor de verliezen op het slagveld en gelden erg genoeg in Poetins ogen niet als meer dan zogenaamd biomateriaal dat binnen afzienbare tijd de gaten binnen de gelederen kan opvullen.