Vrijdag maakte de WUR bekend dat de Nederlandse visserij een zorgelijk jaar achter de rug heeft gehad. De kottervisserij schreef rode cijfers en vooral garnalenvissers hadden het moeilijk, voornamelijk door sanering van de vloot en tegenvallende opbrengsten.

Volgens Taal is er in de eerste plaats geld nodig. Er moet gezocht worden naar nieuwe technieken en vaartuigen, zegt hij. Daarnaast is vlootvernieuwing nodig en andere manieren van vissen. „Dan heeft de vloot die er nu is echt wel bestaansrecht.”

Er gaat verhoudingsgewijs met andere sectoren niet veel geld om in de Nederlandse visserij, maar het sociaal-economische belang van de sector is groot, benadrukt Taal. Kleine productie-industrieën kunnen heel aantrekkelijk zijn, zegt hij. Daar wordt ook brood verdiend, „normaal gesproken”.

„Er zijn lokale visserijgemeenschappen in Nederland waar dat heel erg speelt. Als je in Den Oever komt, en ook op Urk, is de visserij een onderdeel van het leven.”

Nederland is in feite groot geworden door de visserij in het verleden, volgens Taal. „Dat zou je nu haast niet zeggen, maar Nederland heeft veel aan de visserij gehad. Er zijn allerlei nieuwe activiteiten uit voortgekomen. En nu is de visserij dan relatief klein, maar ook dat heeft een gevoel. Het is een wortel die ergens zit.”

Verwijzend naar het hoofdlijnenakkoord en de aandacht voor de visserij daarin, zegt Taal dat hij het belangrijk vindt dat de steun voor de visserij er is. „Het lijkt dat de politiek een andere koers gaat varen.” Wel zegt hij dat het afwachten is wat ervan terechtkomt. „Tot nu toe zijn het voornemens.”