Uit het verslag van de uitspraak door de kantonrechter blijkt dat er een hevig conflict bestond tussen twee vakgroepen binnen de universiteit. Het lijkt er volgens de rechtbank op dat de aantijgingen bedoeld waren om de benoeming van een hoogleraar voor een vacature binnen een van die vakgroepen tegen te houden. Volgens de kantonrechter is echter „tot op heden niet gebleken dat er sprake is (geweest) van sociale onveiligheid en van seksueel grensoverschrijdend gedrag.”

De kantonrechter is met de UM van oordeel dat de hoogleraar die de ander beschuldigde „onvoldoende zelfreflectie heeft betoond en er geen blijk van heeft gegeven dat hij oprecht inziet welke kwalijke rol hij heeft gespeeld, hoeveel schade hij aan zijn collega-hoogleraar heeft toegebracht en dat het juist zijn houding en gedrag zijn geweest die de oorzaak zijn van de ernstig verstoorde verhoudingen.”

De nu ontslagen hoogleraar wees een voorstel tot mediation af. „Meen je dan echt dat ik een mediatie moet doen met iemand die ons het leven zuur maakt? Moet ik hem dan gaan vertellen dat je op het werk niet intimideert?”, schreef hij aan de bestuursvoorzitter van de UM. „Sorry, dit kan gewoon echt niet, en dit verdient een diepgaand gerechtelijk onderzoek. Het is hier niet pluis, en de omgeving is totaal onveilig”, aldus de hoogleraar.

Het bestuur van de UM zette hem vorig jaar op non-actief, en na twee onderzoeken vroeg de UM de kantonrechter de arbeidsovereenkomst te ontbinden. Toen betuigde hij spijt. Dat de hoogleraar „zegt spijt te hebben van zijn handelen, hij zijn wetenschappelijke carrière elders moeilijk kan voortzetten en dit impact heeft op het onderzoeksveld moge zo zijn, maar brengt geen verandering in het oordeel van de kantonrechter. Er is geen rechtvaardiging voor zijn handelen”, aldus de kantonrechter.