„Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons Gods, Die mij liefgehad heeft en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.”

Wat een zalige zielen, waar dit werk des Heeren gelukkig en voorspoedig mee mag voortgaan! Dit gebeurt als God de harten van Zijn kinderen door middel van Zijn Woord en door de krachtdadige werking van Zijn Heilige Geest dagelijks steeds meer opbouwt en versterkt in het allerheiligst geloof en als Hij steeds voortgaat hun zielen te verlichten met de hemelse kennis van hun ellenden en van hun zondige verdorven aard en van Jezus’ genade en algenoegzaamheid. Door de grondige en geestelijke kennis hiervan maakt de Heere hen dan al meer en meer los van de schepselen en van alle aardse banden. Hij maakt hen des te begeriger naar de zalige gemeenschap met Christus en zo leert Hij hun de goede strijd des geloofs te strijden, waarin Hij gedurig met hen is en Hij hen helpt, geleidt, bemoedigt en vertroost en hen de zonde, de wereld en de duivel dagelijks steeds meer doet overwinnen. Hoe ernstiger en standvastiger zij onder de banier van Christus en door Zijn kracht en genade zich in die strijd oefenen, des te meer worden de zonde en het ongeloof steeds in hen verbroken. Zo komen zij langzamerhand steeds meer in de zalige vrijheid van het Evangelie en beginnen nu, met de apostel, te leven door het geloof des Zoons Gods (Galaten 2:20), en alles maar schade en drek te achten wat geen Christus is (Filippenzen 3:8).

Theodorus van der Groe,
predikant te Kralingen

(”Het juk afgenomen”, 2003)