Een argeloze voorbijganger ziet niets bijzonders aan de vele glad gepolijste stukken natuursteen waaruit de stad is opgebouwd. Stenen die in tegenstelling tot de beter bekende bakstenen niet zijn gebakken uit klei, maar laagje voor laagje zijn gevormd en later uitgezaagd ten dienste van de mens. Er zitten soms wat witte figuurtjes in een verder grijze steen, of wat geribbelde randen in een standbeeld, maar echt opvallen doen ze niet.

Wie de stad doorloopt aan de hand van de audiotour van Jelle Reumer, als paleontoloog verbonden aan de Universiteit Utrecht, kan er onmogelijk overheen kijken. Een wit boogje blijkt een fossiele schelp, een honingraatachtige structuur een koraal.

De route begint bij het onlangs opnieuw ingerichte universiteitsmuseum, dat op zichzelf al een bezoek aan Utrecht waard is. Van daaruit gaat het richting de –nog steeds in steigers gehulde– domtoren. Op de stoep voor het huis van Lange Nieuwstraat 56 is het raak. Reumer wijst ons op de aanwezigheid van een bekerspons, een fossiel met forse uitsteeksels. De bekerspons is een echte blikvanger, waar de kinderen direct voor op de knieën gaan. Wel een beetje jammer dat het kruit meteen verschoten wordt aan het begin van de wandeling, want dit is met stip het mooiste fossiel van de hele route. Alhoewel, ook de zeelelies in de trap van Het Utrechts Archief, verderop in de straat, mogen er zijn. Reumer wijst op de wisselende vormen, wat te maken heeft met de richting van de zaagsnede.

Op naar de Domkerk, waarin volgens de bevlogen gids prachtige afzettingen te zien zijn. Maar eerst bewonderen we het standbeeld van Jan van Nassau. Via het stadhuis gaan we weer richting museum. De wandelroute wordt nu meer een puzzelroute, maar gelukkig maakt de app dankbaar gebruik van de gps-ontvanger van de telefoon. Voor we echt kunnen verdwalen, klinkt Reumers stem alweer uit de luidspreker. Met trefzekere aanwijzingen –„op de grond tussen de ramen rechts van de deur”– brengt hij ons waar we wezen moeten.

De stadswandeling is bedoeld voor kinderen van 8 tot 14 jaar, maar waarom er een bovengrens aan zit, is me niet helemaal duidelijk. Ook voor oudere wandelaars is er veel moois te ontdekken en de op de doelgroep gerichte quizvragen kun je prima overslaan. Wandelaars die geen zin hebben in Reumers gepraat, kunnen de tekst ook gewoon lezen op de telefoon, of het houden bij het routekaartje. Voor wie er niet van houdt dat de paleontoloog tijdens zijn interessante betoog kwistig strooit met miljoenen jaren, is dat zeker aan te raden.