Kiest Amerika voor stokoude Biden of geplaagde Trump?
Zowel Joe Biden als Donald Trump haalden deze week voldoende kiesmannen binnen om hun kandidaatstelling zeker te stellen. De presidentsverkiezingen van november worden dus, bijzondere omstandigheden daargelaten, een herhaling van de strijd van vier jaar terug. Een voorlopige weging van de kansen van de twee kandidaten.
Joe Biden
Joe Biden heeft in de achterliggende maanden binnen zijn eigen Democratische Partij nauwelijks concurrentie gehad. Er was niemand die zijn kandidatuur echt bedreigde.
De meerderheid van zijn partijgenoten is ook positief over zijn presidentschap. Deze groep wijst er dan op dat Biden erin slaagde de renovatie van de infrastructuur door het parlement te krijgen, alsook de Inflation Reduction Act.
Wel zijn er binnen de partij die aarzelingen hebben bij zijn mentale en fysieke gesteldheid. Vandaar dat Democraten vorige week bij het uitspreken van de jaarlijkse State of the Union aangenaam verrast waren toen Biden vitaal oogde, vurig sprak en soms zelfs venijnig was. Even leek de leeftijd geen issue te zijn. De huidige president steeg in de peilingen van Five Thirty Eight in één week tijd met acht procentpunten.
Over geld om zijn campagne te voeren behoeft Biden zich ook niet druk te maken. Hij heeft twee keer zoveel in kas als zijn tegenstander en zonder al te veel moeite stroomt het geld dagelijks binnen.
Huwelijk
Wil de politicus in november winnen dan zal hij zich vooral druk moeten maken om drie groepen: de Afro-Amerikanen, de Hispanics en de grote groep twijfelende keizers.
Afro-Amerikanen hebben de laatste decennia altijd een voorkeur gehad voor de Democraten. In 2020 steunden ze Biden. Ze hadden hoge verwachtingen van hem. Maar die heeft hij naar hun oordeel niet waargemaakt. Bovendien hebben ze moeite met zijn progressieve koers op het gebied van huwelijk, seksualiteit en gender.
Ook bij Hispanics lijkt een groeiende groep zich van de Democratische Partij af te wenden. Zij zijn ontstemd over de hoge voedselprijzen en vooral over de aanhoudende toestroom van illegale immigranten uit Midden-Amerika. Die zou hun eigen positie op de arbeidsmarkt bedreigen.
De grootste uitdaging voor Biden is echter om de ongebonden kiezer te winnen. Dat deze groep Trump gaat steunen is niet het grootste risico. Deze kiezers vinden Trump in het algemeen te extreem. Het gevaar is dat zij thuisblijven en daarmee Biden de doorslaggevende stem onthouden.
De president kan deze groep voor een deel voor zich winnen door zijn politiek in het Gaza-conflict bij te stellen en de Palestijnen te gaan steunen. Grote groepen kiezers gaven bij de voorverkiezingen in Michigan (100.000) en in Wisconsin (45.000) hun stem niet aan Biden omdat hij Israël de hand boven het hoofd houdt.Hij heeft dat begrepen want vrijdag ging Biden in Detroit in gesprek met een groep ontevreden kiezers over de kwestie Israël.
Donald Trump
Voor de derde keer in de geschiedenis is Donald Trump kandidaat voor de presidentsverkiezingen. En hij weet zich verzekerd van de steun van grofweg driekwart van zijn partijleden.
Dat hij nog een reeks rechtszaken aan zijn broek heeft hangen, lijkt hem niet echt te hinderen. Natuurlijk is het voor Trump lastig dat hij voortdurend zijn aandacht moet verdelen tussen rechtszaken en verkiezingsperikelen. Maar de processen lijken hem in electoraal opzicht nauwelijks te schaden. Sterker, ze dragen zelfs bij aan zijn populariteit binnen de partij.
Bovendien waren er juist in de achterliggende weken op dit terrein voor Trump gunstige ontwikkelingen. In verschillende zaken kreeg hij uitstel of zelfs afstel. Dat draagt bij aan de bewering van de oud-president dat er geen enkele juridische grond is voor de processen en er slechts sprake is van een politieke heksenjacht.
Overigens is het niet helemaal juist de processen te bagatelliseren. Er zijn enkele veroordelingen waarvoor Trump diep in de buidel moet tasten.
Geld is daardoor voor hem een punt van zorg. Dat is het ook als het gaat om de inkomsten voor de campagnekas. Trump loopt op dit punt fors achter op Biden.
Schoonmaak
Voordeel voor Trump is dat hij inmiddels de partijorganisatie volledig naar zijn hand heeft kunnen zetten. Op de voorzitterszetels zitten nu de loyale Michael Whatley en zijn zeer toegewijde schoondochter Lara. Daarmee heeft Trump zich ontdaan van Ronna McDaniel, die hij verantwoordelijk houdt voor de slechte verkiezingsresultaten in het verleden.
Ook op lagere niveaus binnen de partij heeft de oud-president schoonmaak gehouden. Afgelopen dagen zijn zo’n zestig partijmedewerkers ontslagen. Alleen loyale Trumpaanhangers komen nu in aanmerking voor functies. Kandidaten voor het vicepresidentschap worden getest op wat ze vinden van de opstelling van Pence in januari 2021.
Als het gaat om de Republikeinse kiezers, dan weet Trump zich verzekerd van hun steun, ook al klinkt er hier en daar kritiek. Bij een deel van de conservatieve christenen is het bijvoorbeeld heel slecht gevallen dat hij zich recent heeft laten aanleunen de verlosser van Amerika te zijn, een soort messias.
Ook voor Trump is de grote uitdaging om de gematigde kiezers te winnen. Die zijn vooral bij de grote groep ongebondenen te vinden. Velen van hen steunden bij de voorverkiezingen Nikki Haley. Dat is een Republikein van het oude stempel. Zij is verslagen. Maar hinderlijk is voor Trump dat zij zich niet zonder meer achter The Donald heeft gesteld. Haar stem heeft hij wel nodig.
