Mens & samenlevingde vraag

Psychische zorgen en de kinderzegen

Om psychische redenen staan we nog niet open voor de kinderzegen tot een intensieve therapie is afgerond. Onze omgeving maakt steeds vaker opmerkingen. Hoe gaan we hiermee om zonder dat we het gevoel hebben dat we ons moeten verantwoorden?

Samenstelling Janette Hertog
15 March 2024 07:23

Het krijgen van kinderen is en blijft een grote zegen van God. Het hebben van kinderen is een hele verantwoordelijkheid en vraagt veel van ouders. Er wordt wel gezegd dat het er niet gemakkelijker op geworden is in deze roerige tijd. Maar we lezen in de Bijbel dat opvoeden ook toen veel vroeg. Wat te denken van de kinderen van Adam en Eva, of die van Jakob, David en Eli?

Jullie geven aan dat jullie de zorg en verantwoordelijkheid voor een kind nu niet aankunnen. De psychische gezondheid laat het nog niet toe. Dat zou trouwens ook vanwege de fysieke gezondheid kunnen zijn. Dan zie je vaak dat de omgeving het beter kan begrijpen.

Op de een of andere manier wordt onderscheid gemaakt in psychische en fysieke gezondheid, maar beide zijn nodig bij het krijgen en opvoeden van kinderen. Wat goed dat jullie daar jullie verantwoordelijkheid in nemen. God heeft ons ook een verstand gegeven om hier goed mee om te kunnen gaan, en dat verstand moeten we dan ook gebruiken.

Het is ook goed om te bedenken dat God niet van ons vraagt om een maximaal aantal kinderen te krijgen, maar een optimaal aantal. Dat aantal is geen vast gegeven. Het kan zijn dat er tijden zijn dat het beter is om niet zwanger te raken. Voor jezelf, voor jullie samen en voor de kinderen die jullie al gegeven zijn. Die zijn jullie eerste verantwoordelijkheid richting God.

Dan de omgeving; die maakt pijnlijke opmerkingen. Het zou mooi zijn als jullie met goede contacten in de familie- of vriendenkring iets kunnen delen over de reden van jullie keuze. Probeer dat zo te doen dat het niet als verontschuldiging klinkt maar als uitleg. Als er dan kritiek op komt, is het goed als jullie aangeven wat dat met jullie doet. Dat het je raakt als je voor je gevoel veroordeeld wordt voor jullie keuze.

Je hoeft jezelf ook niet te laten vergelijken met anderen. Jullie maken eigen keuzes. Je bent niet iemand anders. Je kunt ook aangeven wat je nodig hebt. Denk aan begrip, zodat je in ieder geval je verhaal kunt doen, het verdriet kunt delen. Geef aan welke steun je nu nodig hebt. Anderen kunnen hard oordelen. Dat is hun verantwoordelijkheid.

De verantwoordelijkheid voor jullie keuze, die jullie in biddend opzien hebben genomen, ligt bij jullie.

Ellen Bouman, systeemtherapeut


Meer over
De Vraag

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer