Bijvoorbeeld als het gaat over het project van Stichting Kimon/Jedidja in Guinee-Bissau. Dat ondersteunt gehandicapte kinderen en jongeren, hun ouders en familie incluis. Want door extreme armoede in gezinnen, is het krijgen van een gehandicapt kind een extra belasting van het toch al zorgelijke leven. Bijgeloof doet daar nog een schep bovenop. Een wezen uit een andere wereld is het, zo wordt gedacht. En die verwrongen kijk heeft gruwelijke gevolgen: kinderen worden buitengesloten, weggestopt en zelfs om het leven gebracht.

Je zult moeder zijn van een gehandicapt kind! Je zult als vrouw in verwachting zijn en met complicaties worden geconfronteerd tijdens de zwangerschap, of bij de bevalling. Waardoor de kans op het krijgen van een gehandicapt kindje toeneemt. Spannend wordt het als een peuter in ontwikkeling wat achterblijft, trager is bij het leren lopen, of spreken. Het zal toch niet... Er zijn gebieden in Guinee-Bissau waar een tweeling al problemen geeft. Een van de twee moet dan een boze geest zijn en dient te verdwijnen.

Een van de waardevolle dingen die Gerda Klaver en Marianne van Helden namens Kimon en Jedidja doen, is moeders van gehandicapte kinderen uitnodigen voor een kort verblijf in hun ontmoetingscentrum. Voor praktische ondersteuning en om ervaringen uit te wisselen, elkaar te bemoedigen. Toen ik eerder dit jaar daar was, en zo’n bijeenkomst bezig zag, zaten vrouwen ’s avonds in een kring bij elkaar. Ze deelden hun zorgen, hun vragen en vreugdes. Er werd uitbundig gelachen, maar er vloeiden ook tranen. Als luisteraar voelde ik me soms een stille indringer. Maar ik besefte ook dat het een kans gaf om dit gouden moment in Nederland te tonen. Met daarbij de oproep aan u dit werk onder moeders en hun gehandicapte kind royaal te steunen.