Ook hoopte het kabinet, door zelf het goede voorbeeld te geven, gemeenten en woningbouwcorporaties over de streep te trekken ook flexwoningen te plaatsen. De flexwoningen zijn met name bedoeld voor de huisvesting van starters, statushouders, gescheiden mensen en studenten. Er is in Nederland een groot woningtekort.

Het tempo van de verkoop van de door het Rijk aangekochte flexwoningen „was niet het tempo waarop gerekend was”, erkent De Jonge. „Tegelijkertijd is het tempo van aanbesteding tot bewoning nog steeds vier à vijf keer zo hoog als bij reguliere woningbouw wanneer alle woningen in 2024 bewoond zijn”.

De aanbesteding van de flexwoningen door het RVB heeft volgens De Jonge tot beweging van de bouw geleid. BZK gaat echter niet opnieuw flexwoningen aankopen. Voor de periode 2023-2026 is voor gemeenten wel 282 miljoen euro beschikbaar binnen de stimuleringsregeling Flex- en Transformatiewoningen.

Volgens De Jonge is inmiddels een „sterke toename zichtbaar in het aantal plannen en projecten voor flexwoningen”. In 2021 zijn er zo’n 1840 flexwoningen gebouwd, in 2022 circa 3400 en in de eerste drie kwartalen van 2023 zijn er 4040 flexwoningen opgeleverd. In 2024 is er plancapaciteit voor ongeveer 17.000 flexwoningen.

„Deze groei stemt positief, maar moet nog daadwerkelijk leiden tot de realisatie. Het blijft daarom een gezamenlijke opgave van overheden, corporaties, andere investeerders en de bouwsector om de realisatie van deze woningen ook mogelijk te maken”, schrijft de minister. De doelstelling van het Rijk is dat er tot en met 2024 37.500 flexwoningen zijn gerealiseerd.

Het stimuleringsplan voor flexwoningen werd in de zomer van 2022 door het kabinet gelanceerd. Ruim zeventig projecten waar de RVB mee bezig is geweest, zijn om verschillende redenen niet doorgegaan. Het ging onder meer om het ontbreken van draagvlak in de omgeving, problemen bij de aansluiting van de flexwoningen op nutsvoorzieningen, het ontbreken van locaties en beperkte ambtelijke capaciteit.