Kijk! Zie hoe ze leven, bewegen. Verneem erin het tikken, gestaag, van de tijd. Verborgen en grondeloos is de diepte. Het wonder: ritselen en tintelen en fluisteren en glinsteren. Bestaan. Dat wij geen nummer zijn, maar dat elk wordt genoemd bij zijn eigen naam.

In de laagte roert iemand de trom. Hoor, in de diepte galmt een bastoon. Er klinkt ook een hoog gekwinkeleer. De dingen wiegen, wuiven, spreken een taal.

Soms schuurt en wringt het, raakt het donker aan het licht. Maar in het ritme heerst volmaakte harmonie. De slinger van de klok, de golfslag van het meer. De opkomst van de maan, het kerend tij, het kloppend hart, het nieuwe blad, het stil gebed. De kaars die brandt.

Wie luistert, hoort in de stilte een lied. Het zingt van tijd en van eeuwigheid.

Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit.
In ihm leben, weben und sind wir,
solange er will.
In ihm sterben wir zur rechten Zeit, wenn er will.

(Gods tijd is de allerbeste tijd. In Hem leven, bewegen en zijn wij, zolang Hij wil. In Hem sterven wij te rechter tijd, wanneer Hij wil.)