Wandelen heeft een extreem laag risico van blessures. Kilometervreters ontwikkelen hun kuitspieren, maar dat heeft geen nadelen. Het worden geen lelijke ballonkuiten, alleen de spiertekening wordt zichtbaar. Zodra er trouwens niet meer gewandeld wordt, verslappen de spieren langzaam weer.

De blaar is dé vijand van de wandelaar. Met goede sokken en schoenen is deze lastpak te voorkomen. Sokken moeten bij voorkeur van wol zijn, omdat wol transpiratievocht doorlaat. Bij natte omstandigheden voorkomen vocht- en waterbestendige schoenen blaarvorming. Wie niet getraind is en ineens een te grote afstand aflegt, moet op kapotte voeten rekenen; een goede opbouw is verstandig.

Duikt er toch een blaar op, prik haar dan door en verwijder het vocht met watten of een schoon doekje. Plak daarover een blaarpleister (Compete, verkrijgbaar bij de drogist). Na afloop inwrijven met johannesolie werkt ontstekingsremmend en wondhelend.

Vergeet tijdens de wandeling de handen niet. De voeten doen het werk, maar na een paar uur worden de vingers al wat dikker. Laat de armen niet bungelen, maar omvat bijvoorbeeld de banden van de rugzak. Dat stimuleert de bloeddoorstroming, net als een regelmatige vingeroefening.

Goed voorbereide wandelaars nemen voldoende eten en drinken mee en hebben een regenjas en zonnepet bij zich. Het is aan te bevelen een gepolsterde rugzak te dragen, een tas met een zachtgevulde achterwand. In wandelstok is in Nederland geen must.

Met dank aan hoofdredacteur Stan van Eck van Gezondheidsnieuws.