Enige tijd geleden werd een wat oudere man acuut opgenomen op de afdeling oncologie, met koorts, benauwdheid en pijn in zijn rug. Een paar weken daarvoor was hij behandeld aan een aneurysma, een verwijde slagader, in zijn buik. Hierbij was via de lies een stent geplaatst om de verwijde buikslagader tegen doorscheuren te beschermen.

We maken een CT-scan van longen en buik. Op de scan zien we vocht en een groot aantal kleine verdichtingen in beide longen. Bovendien zit er wat vocht in het vetweefsel rondom de aorta.

Mijn collega’s van de interne geneeskunde voeren een zogeheten pleurapunctie uit, waarbij vocht tussen de longvliezen wordt weggezogen voor onderzoek. De uitslag van het onderzoek levert geen duidelijke resultaten op. Mogelijk is er sprake van een mesothelioom, een kwaadaardige tumor in de longvliezen die meestal ontstaat na contact met asbest.

De volgende stap in het diagnostisch traject wordt gezet: de PET-scan – PET staat voor positron-emissietomografie. Daarbij wordt een geringe hoeveelheid radioactief materiaal –ook wel tracer genoemd– via de bloedbaan toegediend.

De uitslag van de scan laat een verhoogde opname van radioactieve stoffen zien rond de aorta en in een groot aantal kleine gebieden in beide longen. Dat is geen verrassing, want dit duidt op een ontsteking of een tumor.

Complicaties

Ons wordt gevraagd of we een biopsie kunnen uitvoeren van een van de afwijkingen in de longen. De avond ervoor spreek ik de man op zijn kamer. Ik leg hem uit wat de diagnostische ingreep inhoudt en wat eventuele complicaties kunnen zijn. Een longbiopsie is niet geheel zonder risico’s. De meest voorkomende complicaties zijn een pneumothorax, in de volksmond een klaplong, en een longbloeding.

Als de man toestemming geeft voor de biopsie, laten we hem op zijn rug in de CT-scanner plaatsnemen. Van tevoren hebben we vastgesteld welk plekje we willen onderzoeken. Hierbij houden we rekening met omringende bloedvaten en grotere bronchiën.

Na lokale verdoving brengen we een naald in, tot net voor de afwijking. Deze naald is van binnen hol, zodat we er een tweede naald doorheen kunnen schuiven. We maken een controlescan om te zien of de naald daadwerkelijk net voor de afwijking ligt. Vervolgens nemen we kleine weefselstukjes weg en controleren we direct aansluitend met een scan of er geen complicaties zijn opgetreden. Dat is niet het geval.

De pathologieuitslag van het biopt laat een bloederige ontsteking van het longweefsel zien zonder aanwijzingen voor een tumor. De ontstekingsbron is de stent in de aorta.

De patiënt krijgt antibiotica per infuus. Later wordt de kuur met pillen voortgezet. De man knapt op en kan na twee weken naar huis. We zijn blij en dankbaar dat we hem de juiste behandeling hebben kunnen geven.

De auteur is radioloog in een Zwitsers ziekenhuis.