Wanneer het huidige Europese wanbeleid op het gebied van de visserij wordt voortgezet, zullen er straks aanzienlijk minder vissen en garnalen uit de Noordzee beschikbaar zijn binnen de Europese Unie.

De vloot boomkorkotters is inmiddels geslonken van 73 naar nog maar 38 vaartuigen. De vloot garnalenkotters, die uit ongeveer 165 vaartuigen kleiner dan 24 meter bestaat, staat al een tijdje op de nominatie van niet-gouvernementele organisaties (ngo’s) en politieke partijen (onder andere GroenLinks en de Partij voor de Dieren) om eveneens het veld te moeten ruimen.

Ongelijkheid

Garnalenvissers snakken naar lucht en ruimte om te kunnen blijven vissen. De absurde stikstofregels doen de vloot de das om. Zelfs wanneer garnalenvissers gehoor geven aan de eisen van de overheid om in een Natura 2000-gebied te kunnen vissen, dan ontbreekt alsnog zekerheid. Zekerheid die nodig is om de visserijbedrijven (veelal kleinschalige familiebedrijven) op termijn te kunnen voortzetten.

Het is onverteerbaar voor die vissers te moeten constateren dat de strenge regels niet gelden voor megagrote stikstofuitstoters als containerschepen die goedkope spullen uit Aziatische landen naar het Westen vervoeren.

Strenge stikstofregels gelden ogenschijnlijk ook niet voor gigantische autocarriers. Zelfs niet als ze in brand staan. Wat er gedurende de brand op de Fremantle Highway aan stikstof de lucht in is gegaan en uiteindelijk is neergedaald in Natura 2000-gebieden, daar doen garnalenkotters met hun motortjes van 300 pk vermoedelijk meer dan vijf jaar over.

Ngo’s zwijgen waar het gaat om de effecten van de stikstofuitstoot door de recente scheepsbrand. Dat komt door de lading. Het is immers ongepast om elektrische auto’s te bekritiseren.

De vissers vermoeden dat zij moeten wijken voor grotere doelen: meer ruimte voor windmolens en nog meer Natura 2000-gebieden. Ngo’s hebben reeds de oorlog verklaard aan de reeds uitgemolken kottervloot en de garnalenvloot lijkt het volgende slachtoffer te zijn.

Visafslagen dicht

Door de kaalslag is er in de visserijsector veel verloren gegaan. Coöperaties en visafslagen hebben hun deuren moeten sluiten. Mensen zijn hun baan kwijtgeraakt. Toeleveringsbedrijven zien minder werk naar zich toe komen. Het exportvolume van door Nederlandse kotters gevangen vis is gehalveerd. En als de overheid de stikstofregels niet aanpast, dan zullen garnalen straks een onbeduidend exportproduct zijn.

De auteur is voorzitter van Eendracht Maakt Kracht, een stichting die zicht inzet voor visserijbelangen.