Ira van de Breevaart slaat brug tussen Oekraïne en Nederland
In zes afleveringen trekken de videoredacteuren deze zomer het hele land door terwijl ze onderweg interessante verhalen ophalen. In deze video gaan Robert en Francina in gesprek met gasten over hun dagelijks leven en hoe zij daarin leiding van God ervaren. In de zesde aflevering rijdt Francina naar Ridderkerk.
De liefde bracht Ira van de Breevaart-Vinogradska (52) naar Nederland, maar de banden met thuisland Oekraïne bleven altijd warm. Groot was de schrik toen ze het nieuws hoorde dat de Russen haar thuisland waren binnengevallen. „We hoorden al heel lang van dreigingen, maar niemand geloofde eigenlijk dat het in de 21e eeuw ook daadwerkelijk zou gebeuren. Mijn vader (ds. Vinogradsky, nu in Genemuiden woonachtig, FS), zei dat we ons geen zorgen moesten maken. Maar op een gegeven moment kreeg ik via de telefoon te horen dat de Russen daadwerkelijk waren binnengevallen. Je wilt het niet geloven, maar plots was het een feit. Mijn familie in Oekraïne is toen naar mijn vader gegaan om te bidden. Mijn vader wilde eerst niet vluchten, maar uiteindelijk pakte hij toch zijn koffer.”
„Als je ziet dat je straat wordt gebombardeerd en mensen sterven is dat vreselijk. Je voelt hier in Nederland met je volk mee. Ik kreeg filmpjes doorgestuurd waarop ik mijn familie afscheid van elkaar zag nemen. Daar leefde de gedachte dat ze elkaar misschien wel nooit meer zouden zien”, blikt Ira verdrietig terug. Ze ervaart in deze moeilijke tijd wat een voorrecht het is om te geloven: „God is veel sterker dan de satan, die mensen in de afgrond laat storten. De duivel gebruik alle mogelijkheden om liefde en vrede te verbreken. Ik ervaar het steeds meer als een zegen dat ik Hem mag kennen.”
„God had ondertussen voor mij een plan in Nederland. Terwijl mijn familie op de vlucht was naar Nederland, kreeg ik hier plekken aangeboden van mensen uit de kerkelijke gemeente”, legt Ira uit. Ze regelde ook woonruimte bij Nederlanders voor andere Oekraïense vluchtelingen. Aan Ira de taak om mensen te matchen. „Dat was een kwestie van gebed.” Die gebeden werden verhoord, vertelt Ira. „Een gezin uit Dordrecht bood een kamer aan. De vrouw uit dat gezin is verloskundige. Een paar dagen later kreeg ik de vraag of we ruimte hadden voor een hoogzwangere vrouw uit Oekraïne. Toen dacht ik: wat bijzonder, God. U heeft alles al geregeld.”
Beste hulp
Vinogradska voelt en huilt vanuit Nederland mee met haar familie. „Je kunt niets anders doen dan vertellen dat het overgaat. Misschien zien wij de oplossing niet snel, maar er komt een dag waarop het recht van God zal geschieden. We moeten ons overgeven aan Hem. Met die gedachte in het achterhoofd worden je zorgen opgelost. We hebben de beste hulp die we ons kunnen wensen.”
Nu de oorlog anderhalf jaar gaande is, is er nog altijd veel werk aan de winkel voor Ira. Twee dagen per week werkt ze voor stichting Ontmoeting als vertaalster bij een opvanglocatie. „Onlangs was er een baby geboren en dan ga ik mee met de vader om aangifte te doen bij het gemeentehuis. Morgen ga ik naar het ziekenhuis om iemand te helpen die geopereerd moet worden. Ik vind het erg mooi om deze rol te kunnen vervullen en een brug te zijn tussen de Nederlanders en de Oekraïners. En we brengen de vluchtelingen ook graag de Nederlandse rust, reinheid en regelmaat bij.”
Dit is de zesde en laatste aflevering van onze zomerserie RDonTour. We zijn benieuwd hoe jullie het vonden.
Mail je reactie naar video@rd.nl.