Eerdere Koranverbrandingen leidden tot woedende reacties in landen waar veel moslims wonen. Moslims zien de Koran als een heilig boek. Een boek waar geen twijfel over bestaat en een leidraad voor het leven. Hierin staat volgens hen de laatste beslissende openbaring.

De Koran neemt zelfs een heel centrale plaats in huis in. Het boek wordt met eerbied behandeld. Het wordt in een doek gewikkeld en op een belangrijke plaats, een ereplaats, in het huis bewaard. Men wast eerst de handen en reinigt zich, voordat men de Koran pakt. Men mag de Koran niet tegen het lichaam aan houden. Hieruit blijkt dat ze respect tonen voor de Koran als boek.

Verontwaardiging

Officieel is de verbranding van de Koran geen daad die op zich staat. Elke belediging van Mohammed of de islam moet gewroken worden door de Oemma, de islamitische gemeenschap wereldwijd. Terecht wijst ds. Rentier van Stichting Evangelie & Moslims in het RD er op dat degene die de profeet beledigt, gedood wordt en dat bespotting van Mohammed en de islam altijd levensgevaarlijk is geweest. Gelukkig concludeert Opperrabbijn Binyomin Jacobs in hetzelfde artikel dat niet alle moslims agressief zijn of gezeur veroorzaken.

De daad van verbranding moet tien keer gewroken worden. Toen een predikant in Florida op 11 (!) september 2010 een Koran verbrandde, werden er onder andere zeven werknemers van de VN vermoord.

Bij joden is het respect voor de Thora ook duidelijk zichtbaar. Zij zullen bij het lezen niet bijwijzen met hun vinger maar met een aanwijsstokje met een kleine hand als punt, een jad. Men bewaart de perkamenten rollen in prachtige kokers van hout, soms met zilver versierd. Daarom is de verontwaardiging van opperrabbijn Jacobs goed te verklaren. Hij ziet het als het summum van intolerantie en haat. We weten tenslotte allemaal dat Fatah in haar tijdschrift voor jonge kinderen de vernietiging van Israël propageert en de zionistische indringers wil verwijzen naar de vuilnisbak van de geschiedenis.

Verderfelijk

Als christenen zijn we misschien te nuchter geworden en zien we de Bijbel eerder als een gewoon boek. Terwijl we tegelijk belijden dat de Bijbel het Woord van God is. Volgens Rentier wordt het verbranden van een religieus geschrift geschaard onder de vrijheid van meningsuiting. Maar is dat echt zo onschuldig bedoeld?

In de Bijbel zien we dat in Efeze (Handelingen 19) de boeken (ter waarde van 50.000 zilveren penningen) werden verbrand. Maar dan vanwege de inhoud, namelijk de duivelbezweringen die daarin stonden. Het gaat in principe niet om het boek op zich, maar om de verderfelijke inhoud. Laat staan dat het alleen maar zou gaan om vrijheid van meningsuiting!

Lauwheid?

Het Westen kent geen eercultuur volgens Rentier. Of moeten we zeggen dat het Westen geen eerbied meer heeft voor de Bijbel? Ik herinner me nog de uitspraak van wijlen ds. W. Verboom (Bleskensgraaf), dat hij nooit iets op zijn Bijbel zou leggen uit eerbied voor het Woord. Niet zomaar een boek dus… Is het verbranden van een Bijbel geen belediging van onze God en Vader van de Heere Jezus Christus? Of voelen we dit niet eens meer? Zijn we soms lauw geworden, waardoor we niets meer van ons laten horen? Niet zwaar beledigd? Gaat Zijn eer ons niet meer aan?

De auteur is schrijver, docent en doet onderzoek naar de geschiedenis en inhoud van de islam.