Meer dan 25 jaar geleden begon Stichting Gave met het toerusten van kerken en christenen voor het werk onder asielzoekers. Op dit moment houdt ze zich onder meer bezig met het organiseren en ondersteunen van „diaconaal, missionair en pastoraal werk onder vluchtelingen in Nederland”. De organisatie is op zoek naar een operationeel directeur, naast algemeen directeur Jan Pieter Mostert.

Een tweede directeur, waarom is dat nu nodig?

Mostert: „Het aantal vluchtelingen in Nederland is enorm en blijft volgens de prognoses toenemen. Dat betekent ook een stevige groei van onze organisatie. We hebben nu een kleine negentig medewerkers en zijn daarmee, afgezien van het begin van de Oekraïnecrisis, groter dan ooit.

Intussen verandert onze manier van werken. Oorspronkelijk stimuleerden en hielpen we vooral kerken in de buurt van asielzoekerscentra om zelf aan de slag te gaan met het werk onder vluchtelingen. Dat doen we nog steeds, maar we worden ook in toenemende mate een operationele organisatie die met een herkenbaar, eigen concept werkt.”

Wat betekent die verandering concreet?

„De laatste jaren hebben we gemerkt dat een zogeheten House of Joy, een locatie in de buurt van een azc, veel meer ruimte en vrijheid biedt om ons werk te doen dan in een opvangcentrum. Denk bijvoorbeeld aan het houden van Bijbelstudies met vluchtelingen. Op dit moment hebben we zes Houses of Joy en de zevende volgt binnenkort.

Onze ambitie is om jaarlijks meerdere nieuwe locaties te openen. Dat betekent een zoektocht naar gebouwen en een financiële uitdaging op de langere termijn. Voor elke locatie is bovendien minimaal één vaste medewerker nodig, die zorgt dat het werk doorgaat, ook als het aantal vrijwilligers even inzakt. De nieuwe operationeel directeur zal zich onder meer op deze zaken richten. In deze nieuwe fase is dat echt nodig.”

Wat ziet u als de belangrijkste taak voor kerken en christenen in de buurt van een azc?

„Het belangrijkste is een mens, ongeacht zijn omstandigheden, altijd als mens te blijven zien en de Bijbelse boodschap en Gods liefde aan de ander door te geven. De Heere Jezus maakte nooit iemand het verwijt dat hij door eigen schuld in een moeilijke situatie terechtgekomen was. Die basishouding is heel belangrijk.

We moeten niet meegaan in de trend om vluchtelingen te dehumaniseren. Het gaat niet over aantallen, maar over mensen. Ik hoop dat christenen de moed hebben om dat geluid te laten horen. Al is het natuurlijk waar dat in een azc niet alleen slachtoffers van traumatische gebeurtenissen zitten, maar soms ook lastige personen. Wat dat betreft is een azc net een gewoon dorp.”

Een komst van een azc roept vaak sterk verdeelde reacties op. In hoeverre ziet u een dat terug in kerkelijke gemeenten?

„De start van ons werk rond een nieuw azc is soms ingewikkeld. Dat is te begrijpen. Het is niet altijd gemakkelijk als mensen met veel noden een beroep op je doen. Onze ervaring is dat gemeenteleden vaak meer begrip krijgen voor vluchtelingen als ze persoonlijk met hen in aanraking komen. Dan opent het christelijke hart zich voor hen. Daarbij worden ze meer dan eens verrast door bijzondere verhalen, bijvoorbeeld van iemand die naar Nederland is gevlucht en hier God heeft leren kennen. Bij heel wat kerkelijke vrijwilligers zien we een jarenlange trouw in hun inzet voor vluchtelingen.”

Gave biedt medewerkers „geen arbeidsvoorwaarden met gouden randjes maar een bescheiden salaris”. Wat betekent dat voor de directeur die u zoekt?

„Iedere Gavemedewerker is verplicht een deel van zijn salaris persoonlijk te werven via een vriendenkring en achterban. Dat geldt ook voor de nieuwe directeur. Die moet dit werk niet gaan doen voor zijn status of portemonnee. Persoonlijk kan ik zeggen: ik heb geen financiële zorgen en ik ben ook niet rijk. Maar ik ervaar dat het werk van Gave hard nodig is en meen soms ook Gods hand te zien in wat wij mogen doen. Ik doe mijn werk met plezier en grote tevredenheid. Ik hoop dat dit voor mijn aanstaande collega straks ook geldt.”

Jan Pieter Mostert over de uitbreiding van de directie van Stichting Gave