Moeder is overleden, zus Els is opgepakt en vader is als een van de leiders van het Nederlandse verzet ondergedoken. Wanneer Dirk bij een boerderij aanklopt om hulp, blijkt daar een Duitse officier te zijn. Hij vertelt te zijn gedeserteerd, zegt hun vader te kennen en wil hen helpen. Maar is hij te vertrouwen?

Schrijven over een historische gebeurtenis vraagt om feitenkennis en inleving. De weinige feiten kloppen (meer feiten staan overigens in het nawoord), maar het is jammer dat het verhaal op afstand blijft. Anders dan de titel doet vermoeden, gaat het in dit verhaal bijna niet over het gebrek aan voedsel. ”Hongerwinter” is niet meer dan een bij momenten spannend verhaal. Een realistisch beeld van deze wintermaanden krijg je als lezer niet. Het taalgebruik en het gedrag van de twee kinderen is regelmatig te volwassen en ook een aantal toevalligheden helpen niet om je als lezer te verplaatsen naar 1944. Currie, Amerikaans docent psychologie, gebruikt veel vergelijkingen die nogal eens bombastisch zijn („Die vragen knaagden aan haar als een troep ratten die het enige touw doorknaagden dat een schip tijdens een storm met de steiger verbond.”).

Het gebed en de levenslessen die Dirks vader hem doorgaf –een ervan werd de ondertitel van het boek– geven Dirk de moed om staande te blijven. Het eind van het boek verrast uiteindelijk, maar is weinig geloofwaardig.

Boekgegevens

Hongerwinter. Soms moet je een kans grijpen omdat het de enige kans is die je krijgt, Rob Currie; uitg. Gideon; 244 blz.; € 19,95