Ook in orgelland vermag liefde veel. Zoals men in Alphen aan den Rijn het Steinmeyerorgel uit 1922 in de watten heeft gelegd (algehele restauratie door Elbertse, 2020) is voorbeeldig.

Voeg bij dit unieke Duits-romantische monument met 38 stemmen de heldere brochure over de restauratie én de dubbel-cd van Simon Stelling, en je kunt spreken van een feest.

De eerste cd bevat orgelwerken uit Engeland en Frankrijk van Wesley, Thalben-Ball, Dubois, Guilmant en Franck. Een echte aanwinst is de vertolking van de Symphonie van Lazare-Auguste Maquaire (1872-1906), een jonggestorven leerling van Widor. Een gloedvol en enerverend stuk, door Stelling met veel verve gebracht. Het orgel kan alles aan, van fluisterzacht tot volle orkestrale breedte, waarbij de zwelmechanieken van beide klavieren en het generaal crescendo van wezenlijk belang zijn.

Opvallend gering is het Duitse aandeel. Hoe jammer dat is, bewijzen de ”Trois Impressions” van Karg-Elert. Híer ontplooit de (Duitse!) subtiliteit van de dispositie, met name het legertje achtvoeten, zich in werkelijk magische klanken.

Hetzelfde geldt voor de tweede cd, met bewerkingen voor orgel. Ja, Bach en Vivaldi, Rameau en Bochherini (de Jubalfluit 8’ in het Menuet!) kan Steinmeyer ook aan. Voor Elgar, Saint-Saëns en Dvořák (het Largo, legendarisch dankzij de voormalige Amsterdamse Steinmeyer) geldt dat temeer. Maar als we met Wagners ouverture tot Lohengrin, eigen transcriptie van Stelling, weer in Duitsland zijn, met eindeloos zwevende strijkers en een machtig crescendo in het midden, blijf je verbijsterd achter.

Steinmeyer-orgel Adventskerk Alphen aan den Rijn – Simon Stelling; Tulip Records (TURE 185017); 2-cd; € 18,-; bestellen: www.simonstelling.nl