IMF-ramingen over de wereldeconomie: verliest u zich niet in details!
Pasen is alweer voorbij; elk jaar is dat onder meer de periode waarin het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zijn jaarvergadering houdt in Washington. Zoals elk jaar stonden ook deze keer de nieuwste voorspellingen voor economische groei en inflatie op de agenda. Dat zijn toch nog steeds de grote onderwerpen van 2023, net zoals dat vorig jaar het geval was.
Als econoom kijk ik uiteraard ook uit naar die ramingen, om te zien wat er veranderd is ten opzichte van enkele maanden geleden. Ik waak er echter elk jaar weer voor om mij te verliezen in die blik gericht op de korte termijn, namelijk het lopende jaar en het jaar erop. Niet omdat korte termijn onbelangrijk is, dat is zeker niet het geval, maar omdat voorspellingen op korte termijn alles behalve plausibel hoeven te zijn. Dat komt onder meer doordat er altijd iets kan gebeuren –en vaak ook gebeurt– wat in eerste instantie grote gevolgen kan hebben voor de economische ontwikkelingen. Daardoor kunnen die kortetermijnramingen dan al snel volledig achterhaald zijn.
In de afgelopen jaren hebben we twee duidelijke voorbeelden daarvan gezien. Eind 2019 en begin 2020 overspoelde het coronavirus de wereld, met alle gevolgen van dien. Twee jaar later konden alweer alle ramingen de prullenbak in toen Rusland eind februari 2022 Oekraïne binnenviel.
Daarom richt ik mijn vizier op middellange termijn als ik de stroom van publicaties bijhoud die het IMF begin april de wereld in stuurt. Natuurlijk hebben zaken zoals een pandemie of een oorlog ook gevolgen op middellange termijn. Maar omdat het over een langere periode van één of twee jaren gaat, worden die gevolgen verspreid in de tijd en kunnen ze door andere ontwikkelingen gecompenseerd worden, bijvoorbeeld door gedragsaanpassing. En vergeet ook niet dat bij een onverwachte gebeurtenis zoals een pandemie of een oorlog, het vaak zo is dat de eerste klap –per definitie op korte termijn– het hardst is. Met andere woorden: het effect verliest mettertijd aan kracht.
Dit jaar kwam ik in de publicaties van het IMF twee zeer belangrijke zaken met het oog op die middellange termijn.
De eerste is dat het IMF zegt dat het tijdperk van nul procent rente en opkopen van overheidsschulden, terug kan keren, en waarschijnlijk ook terug zál keren. De tweede is dat het mogelijk is dat beleidsmakers in de toekomst structureel hogere inflatie zullen gedogen en zelfs formeel omarmen. Dit soort zaken schrijft men bij het IMF niet zomaar op. Of je een spaarder, belegger, werkgever, werknemer of gepensioneerde bent: dat –nare– vooruitzicht doet ertoe.
De auteur is hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer.
