Dirk Jan, een bebrilde veertiger, doet zijn witte helm op. Hij werpt een blik omhoog naar de tiende verdieping van een woonflat aan de Operaweg in Amersfoort. De glaszetters staan daar, op grote hoogte, op hem te wachten.

De chauffeur koppelt zijn aanhanger af en rijdt met zijn wagen achteruit het fietspad op om positie te kiezen voor het hijswerk. Hij zet zijn truck op de handrem en draait zijn steunpoten uit. Een extra steunpoot voor de bumper is nodig zodat de wagen extra stabiel staat.

Vervolgens installeert Dirk Jan aan de giek van zijn kraan een zogeheten ”knikkende glasjib”. Dat is een soort hefboom die ervoor zorgt dat de kraan het glas loodrecht naar boven kan hijsen. De trucker bevestigt een vacuümglaszuiger aan de glasjib. We pakken de lift. Op grote hoogte ontmoeten we drie glaszetters. De Onze Lieve Vrouwetoren steekt tussen twee flats door hoog boven de stad uit.

Voorzichtig

Dirk Jan stuurt vanaf het balkon de kraan met een afstandsbediening omhoog. Hij laat de glaszuiger voorzichtig het balkon op komen. De chauffeur mag 1100 kilogram tillen op dertig meter hoogte en 17.800 kilogram op vier meter hoogte. Het glaswerk weegt ‘slechts’ 200 kilo.

De glaszetters plaatsen de vacuümglaszuiger op het raam. Die haalt de lucht tussen het dubbelglas vandaan. Er klinkt een piepend geluid en Dirk Jan hijst het raamwerk zo’n dertig meter omlaag. Hij pakt de lift en installeert het raamwerk op zijn truck. Daarna takelt hij het nieuwe raam omhoog, het balkon op. Zo kunnen de glaszetters het nieuwe raam in de glassponning plaatsen.