Je moet het dorp even uit komen, maar die trip door de –qua oppervlakte dan– kleinste gemeente van 
Nederland is geen straf. Bijna direct wordt je oog getrokken door een prachtig en lief middeleeuws kerkje. Bijzonder toch, dat zo’n godshuis hier gewoon al meer dan zes eeuwen staat. Dat een sacramentshuisje uit 1450 verwijst naar de middeleeuwen, dat de kansel uit 1625 het verhaal van de Reformatie vertelt.

Maar we komen hier niet voor de kerk, maar voor de IJssel. Die zou hier beginnen, als aftakking van de Nederrijn, en als smal riviertje z’n loop kiezen richting Doesburg en Deventer. Via de Rijndijk zijn we algauw in het rivierenlandschap. Hier waait het flink. Gelukkig breekt de zon af en toe door. Boven de groene uiterwaarden ontstaat een prachtig schouwspel van wolken en lichtstralen.

We moeten bij de derde dijk zijn, vertelt Dolf Logemann in de beschrijving van dit stukje IJsselpad die we van zijn site haalden. Die derde dijk biedt uitzicht op het punt waar een schipper die, komende van het Pannerdensch Kanaal, moet kiezen: houdt hij links aan om via de Nederrijn langs Arnhem te varen, of kiest hij rechts en vaart hij de Geldersche IJssel op?

Maar voor we bij dat punt zijn, loodst Logemann ons eerst langs een wonderlijk bouwwerk in deze uiterwaard, die Hondsbroeksche Pleij heet. Het bouwwerk is een 150 meter lange betonnen constructie met grote schuiven. Op de plek zelf wordt weinig uitgelegd, maar internet leert dat hier tien jaar geleden een hoogwatergeul is gemaakt, waardoor de verdeling van het water tussen Nederrijn en IJssel beter kan worden geregeld. Fraai is het bouwwerk niet, maar het is wel bijzonder te bedenken hoe ons land altijd weer bezig is om met ingenieuze systemen het water te beheren.

En dan staan we bij uitzichtpunt de Pleij. Hier kun je ver kijken. Naar het zuiden, waar de rivier uit Duitsland komt. Naar het westen, waar in de verte de toren van de Arnhemse Eusebiuskerk te zien is. Naar het noordoosten, waar de Geldersche IJssel afbuigt richting Doesburg. Druk met scheepvaart is het deze ochtend niet. Slechts één schip, geladen met zand, koerst de IJssel op.

Het groene landschap wordt hier bevolkt door groepen ganzen die maar ternauwernood tegen de harde wind in kunnen komen. Wat ze achterlaten, laat zich raden…

Intussen ligt Westervoort weer aan onze rechterhand. Wie langer wil lopen –de echte etappe beslaat 19 kilometer– kan de IJssel blijven volgen richting Giesbeek. Wij steken de geul over en komen via de Rijndijk weer in Westervoort; 6 kilometer is precies mooi genoeg.