Hoewel het natuurlijk ook een kwestie van smaak is. Het eerste stuk van de route zou zomaar door veel wandelaars als eentonig kunnen worden bestempeld. De Kerkweg gaat vanuit het centrum van het Zuid-Hollandse Noordeloos rechtuit de polder in. Tegen de wind in lopen op een rechte asfaltweg met voorbijrazende auto’s is inderdaad niet echt super. Om te voorkomen dat je van de sokken wordt gereden, is het aan te raden om helemaal links op de weg te lopen. Je kunt de auto’s op jouw helft dan aan zien komen en eventueel in de berm springen als de automobilisten je over het hoofd zien. Met het laaghangende winterzonnetje deze middag is dat gevaar niet denkbeeldig.

Het wandelen wordt pas echt genieten zodra de onverharde Noordelose kade is bereikt. Hier geen automobilisten en fietsers, en zelfs geen andere wandelaars zo midden in de winter. Wel heel veel grauwe ganzen in het weiland aan de overkant van de sloot.

Na 2 kilometer is de Noordelose kade gebarricadeerd met takkenbossen. Wandelaars moeten hier naar links, richting waterzuiveringsstation De Steeg van drinkwaterbedrijf Oasen. De reden van deze blokkade is de nabijgelegen eendenkooi. Op een bordje in de sloot staat dat de kooi eigendom is van de Nederlandse Hervormde Diaconie van Noordeloos. De diaconie verpacht de eendenkooi en de omliggende weilanden en verkrijgt daar pachtinkomsten uit. De stukken land zijn vroeger aan de diaconie geschonken. De kooiker van deze Bouwmans Kooi heeft het recht van afpaling. Dat wil zeggen dat in een cirkel van 753 meter om de eendenkooi geen mensen mogen komen om zo de noodzakelijke rust in de kooi te behouden.

Die rust is niet alleen goed voor eenden, zo blijkt een kilometertje verderop. In een naastgelegen weiland staan maar liefst 24 reeën kalmpjes te grazen. Zodra de wandelaar in hun ogen te dichtbij komt, nemen ze de benen. Een voor een maken ze een sierlijke sprong over de sloot en verdwijnen richting de eendenkooi. Waarschijnlijk hebben ze dat als ‘rustgebied’ omdat er toch geen mensen komen.

Vanaf het waterzuiveringsstation loopt de route kilometerslang precies op de provinciegrens van Zuid-Holland en Utrecht. Links het kerktorentje van Ameide en de potloodvormige watertoren in Meerkerk. Beide torens staan in provincie Utrecht. Rechts komt het Zuid-Hollandse dorp Noordeloos weer steeds dichterbij.

De tocht mag dan in de ogen van sommige wandelaars ietwat saai beginnen, het onverharde gedeelte verderop maakt het meer dan goed. Een prima route om eens lekker uit te waaien.

routeyou.com