Muskusratten en beverratten komen van nature niet voor in Nederland en vormen volgens de Unie van Waterschappen een bedreiging voor de biodiversiteit en voor de dijken. „Ze eten planten als riet en lisdodde weg, en verdringen daardoor inheemse diersoorten zoals de zwarte stern, de roerdomp en de kleine karekiet. Deze vogels leven in het riet, waar ook de muskus- en beverratten hun leefomgeving hebben.”

Het doel van de unie is om de muskusrat en de beverrat volledig uit Nederland te verdrijven. Dat moet op een diervriendelijke manier gebeuren, dus worden de dieren gevangen. Zodra er minder dan 500 van de knaagdieren per jaar worden gevangen, is er geen levensvatbare populatie meer, aldus de Unie van Waterschappen in een verklaring.

De meeste muskusratten zijn gevangen in gebieden met grote populaties van het knaagdier. Daar lijkt het aantal muskusratten dus te stijgen. In andere gebieden ziet de unie een daling van het aantal vangsten. Door in het grensgebied muskusratten te vangen voor ze verder landinwaarts kunnen komen, wordt geprobeerd het binnenland zo snel mogelijk muskusratvrij te krijgen.

Het aantal beverratten is al flink verminderd, deze dieren zijn „teruggedrongen tot de landsgrenzen”. „Nederland heeft geen eigen populatie beverratten. Ruim 95 procent van de vangsten vindt plaats direct langs de grens met Duitsland”, aldus de Unie van Waterschappen. In Duitsland vormt het dier een groter probleem, omdat de bestrijding daar minder goed georganiseerd is, volgens de unie. De zachte winters hebben de populatie daar ook doen toenemen.