De markt langs de snelwegen wordt gedomineerd door vier grote maatschappijen. Het kabinet wil de concurrentie bevorderen door nieuwkomers een kans te geven.

Met belangenorganisaties zoals de Bovag is een regeling getroffen over de exploitanten van de benzinestations. Gedurende een overgangsperiode zal een maatschappij die een benzinestation via de veiling verwerft, een contract met de huidige exploitant moeten sluiten. Dat contract moet de exploitant de mogelijkheid geven ongeveer net zo veel winst te maken als in de periode ervoor.

Omdat de veiling van de stations over meer dan twintig jaar wordt gespreid, komen er vanaf volgend jaar per saldo zo’n twaalf stations per jaar vrij. Iedereen kan daarop bieden, dus ook de grote vier. Wel is afgesproken tussen de overheid en de grote vier oliemaatschappijen dat zij over drie jaar gezamenlijk vijftig stations minder moeten hebben. Althans, er mag geen Shell, Esso, BP of Texaco meer op de gevel staan. Het kan dus dat een maatschappij een B-merk naar voren schuift.

Volgens een woordvoerder van Shell zijn er duidelijke afspraken gemaakt met de overheid over welke stations het gaat. „Er is een evenwichtige verdeling afgesproken.” Niemand durft nog te voorspellen wat de stations gaan opleveren. Tientallen miljoenen zeker, maar wellicht nog meer. „We moeten het afwachten, dit is nog niet eerder gedaan”, zegt een woordvoerder van Esso.

Weloverwogen
Van de stations die nu worden geveild, gaat de opbrengst naar de huidige concessiehouder. Dat kan een van de grote vier zijn, maar ook een zelfstandige pomphouder die bijvoorbeeld onder de vlag van BP zakendoet. De nieuwe vergunningen hebben een looptijd vijftien jaar. Voorheen was dat onbepaald. Na het verlopen van de nieuwe contracten worden de stations weer geveild, de opbrengst komt dan volledig ten goede aan de overheid.

De kandidaat-concessiehouders zullen dan ook weloverwogen bieden. Over vijftien jaar krijgen ze er niets voor terug.