Cultuur & boekenoudjaar
Oudjaar: als een oud, gerafeld kleed
Dagen branden op als hout, gras zucht onder verwoestijning. Als een steenuil in het woud berg ik mij voor de verdwijning. Met de roerdomp in het wrak en het musje op het dak.
Boven waanzin en tumult triomfeert het zacht gefluister. Als Zijn zoom de tempel vult, wint het licht het van het duister. Zien wij schaduw, kerend tij, ruist het aan de overzij.
Als een oud, gerafeld kleed, loopt het af, dit jaar vol zorgen. Wie van Gods ontferming weet, is in stille macht geborgen. Nadert dan de middernacht, klinken samen lof en klacht.
Vrij naar Psalm 102 (melodie: ”Jesus, meine Zuversicht”)
Meer over
Oud en nieuw
Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl
