Na zendings- en ontwikkelingswerk in Nigeria kwam familie Van der Kooij en zijn gezin terug naar Nederland. Ze streken in 2000 in Apeldoorn neer. Wilbrink: „Ze kwamen toen in dezelfde kerk als ik en vanaf dat moment kregen we een speciale band. Bij de geboorte van onze jongste, midden op de dag, vingen Theo en Aaltje onze kinderen op. Dat heb ik als heel bijzonder ervaren.”

Sinds vijf jaar heeft de vrouw van Van der Kooij dag en nacht hulp nodig met de persoonlijke verzorging en het huishouden omdat ze vergeetachtig begint te worden.

„Theo helpt Aaltje zonder klagen”, zegt Wilbrink. „Eigenlijk zegt hij er nooit wat over. Hij vindt het heel gewoon om te doen.”

In de zeldzame momenten die hij overhoudt naast zijn dagelijkse zorgtaken is Van der Kooij druk met klussen. Dat is zijn passie. Hij is bezig met de bouw van de binnenkant van zijn mantelzorgwoning die hij bouwt met het oog op de toekomst. Hij plaatst zelf de keuken en de badkamer.

„Theo heeft twee rechterhanden,” vertelt Wilbrink. „Hij hielp mij met mijn kachel. Ook repareerde hij mijn fiets en hij hielp mijn zoon met zijn nieuwe huis. Dat is Theo ten voeten uit.”