C. S. Lewis kwam fel in verzet tegen vrouw in het ambt
C. S. Lewis sprak profetisch over emancipatie, genderverwarring en de vrouw in het ambt. Voor hem stond het wezen van de kerk en Gods verbond met de mensheid op het spel.
Nieuws en achtergronden over C.S. Lewis.
C. S. Lewis sprak profetisch over emancipatie, genderverwarring en de vrouw in het ambt. Voor hem stond het wezen van de kerk en Gods verbond met de mensheid op het spel.
C. S. Lewis staat bekend als een van de invloedrijkste christelijke denkers van de twintigste eeuw. Systematische theologie vond hij maar saai; liever stortte de Britse schrijver zich, verwonderd over God, op de verdediging van het christelijk geloof.
Graag zou C. S. Lewis Adam willen spreken in de hemel. Hoe die eruit zou zien? Als een heilige wildeman, meent Lewis. Wie Adam was? „Een dier met een nieuw bewustzijn dat kon zeggen „ik” en „mij” en dat God kon kennen.” Waar het gaat over schepping en evolutie bleef de apologeet hinken op twee gedachten.
De visie van C. S. Lewis op de Schrift is omstreden. De bekende verdediger van het christendom geloofde niet in de historische foutloosheid van de Bijbel. Maar eigenlijk is het verkeerd om naar de Schriftleer van Lewis te vragen, zegt Lewiskenner dr. T. T. J. Pleizier. „Die heeft hij namelijk niet. Het ging hem om de werkelijkheid van het christelijk geloof.”
Een paar uur voordat de wereld op 22 november 1963 opschrikte van de aanslag op John F. Kennedy, verruilde Lewis ”Schaduwland” voor het land waar de zon nooit ondergaat. De invloed van de Engelse apologeet is in de afgelopen vijftig jaar alleen maar toegenomen.
”Brieven uit de hel”, voor het eerst verschenen in 1942, is misschien wel de beroemdste titel uit Lewis’ veelzijdige oeuvre. In de vorm van een briefwisseling tussen een leerling-duivel en zijn supervisor in de hel stelt hij alle zwakten van mensen aan de kaak. Inzichtgevend, confronterend en ontdekkend.
Lewis heeft drie gezichten: apologeet, romanschrijver en wetenschapper. De laatste titel die (postuum) van hem verscheen is de beste voor een kennismaking met zijn werk als literatuurhistoricus: ”The Discarded Image” (1964) –
niet in het Nederlands vertaald, maar menigmaal herdrukt.
Het is op een woensdagavond, augustus 1941, in een pub ergens in Oxford. De klanten zijn vooral soldaten. Om kwart voor acht zet de barman de radio wat harder. „Even luisteren”, roept hij boven de herrie uit. „Die vent is écht de moeite waard.” Algauw ontdekken christenen in Nederland dat ook.
Het jaar waarin Fidel Castro premier van Cuba wordt, de presidenten Nixon en Chroesjtsjov in Moskou met elkaar praten en het Tweede Vaticaanse Concilie wordt aangekondigd, is voor C. S. Lewis het jaar waarin hij zich moet leren voorbereiden op een naderend afscheid.
Geen enkele christelijke schrijver uit de twintigste eeuw is zo vaak geciteerd als C. S. Lewis. Vijf persoonlijke visies op zijn betekenis.