Iedere jongere wil ergens bij horen. Dat kan de vriendinnengroep van school zijn, de voetbalclub, noem maar op. Voor een christelijke jongere is de kerk hopelijk een gemeenschap waar hij zich in opgenomen weet. Het is de plek waar volwassenen laten zien: zo leven wij met God en met elkaar.

Honderdduizenden kinderen krijgen in Nederland professionele hulp. Wat is dat eigenlijk voor hulp?

„Juf, kent u mij nog?” Jaren nadat ik deze jongen in de klas heb gehad, belt hij mij. „Kent u mij nog? Het gaat niet goed met mij, ’k heb niemand meer. Maar kent u mij nog?” Mijn gedachten gaan snel en natuurlijk ken ik hem nog.

Voorkomen is beter dan genezen. Dat geldt voor mentale problemen evengoed als voor fysieke gebreken. Daarom zijn reformatorische scholen bezig een nieuwe training in te zetten die jongeren helpt omgaan met sombere gedachten en sociale angsten. Dat is hard nodig.

Wie zitten er achter de „honderdduizenden” hulpvragen in de jeugdzorg? Jarret, Femke en Maarten bijvoorbeeld.